Ένας κρυμμένος «θησαυρός» αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια εργασιών που πραγματοποιήθηκαν από το Δήμο Ζακύνθου για την ανάπλαση της πλατείας Ανδρέα Κάλβου στην Πόλη της Ζακύνθου. Συνεργεία του εργολάβου που πραγματοποιούσαν καθαρισμούς και χωματουργικές εργασίες στην πλατεία για την τοποθέτηση σταμπωτού έβγαλαν στην επιφάνεια τμήματα του Ναού του Αγίου Νικολάου των Γερόντων που βρισκόταν στην περιοχή και είχε κηρυχθεί ως διατηρητέο μνημείο.
Ο Ναός ήταν ένα από τα δεκάδες μνημεία της περιόδου της Ενετοκρατίας που χάθηκαν από τους σεισμούς και λαξευμένα αρχιτεκτονικά μέλη του «αποκαλύφθηκαν» από τις εργασίες που ξεκίνησαν εκεί.
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ζακύνθου κινητοποιήθηκε άμεσα συγκεντρώνοντας το πολύτιμο αυτό υλικό για καταγραφή και φύλαξη, ενώ από την πλευρά του ο Δήμος Ζακύνθου επεξεργάζεται μια πολύ σημαντική αν και αρκετά φιλόδοξη πρωτοβουλία ώστε τα τμήματα αυτά του Ναού να επανατοποθετηθούν στην πλατεία που θα λειτουργήσει ως υπαίθριο Μουσείο. Προς το παρόν η πλατεία καθαρίστηκε και επισκευάστηκε, αν και η τοποθέτηση σταμπωτού προκάλεσε αντιδράσεις σε κάποιους συμπολίτες μας ως προς την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πως ακόμη και σήμερα η Πόλη της Ζακύνθου διαθέτει μοναδικά ιστορικά και αρχιτεκτονικά στοιχεία που πρέπει να προφυλαχτούν και να αναδειχθούν.
Αναζητώντας πληροφορίες για τον παλιό Ναό, εντοπίσαμε πολύτιμα στοιχεία σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2020 στον ΕΡΜΗ, από τον Αρχιμ. Διονύσιο Λυκογιάννη με τίτλο «Ο Ναός Αγίου Νικολάου Ζακύνθου» .
Γράφει στο κείμενο του για το Ναό: « Ο ναός του Αγίου Νικολάου των Γερόντων ή του Γέρου, βρισκόταν μέχρι τον καταστρεπτικό σεισμό του 1953 στο κέντρο της πόλης Ζακύνθου, στη σημερινή πλατεία Κάλβου. Από το κτίριο έχουν διασωθεί μόνον ελάχιστες φωτογραφίες, καθώς και μερικά λιθανάγλυφα από τον εξωτερικό διάκοσμο. Επρόκειτο για μία ευρύχωρη και επιβλητική μονόχωρη βασιλική, με συνεχόμενο απλό-πλακοειδές καμπαναριό και ωραιότατο μπαρόκ ξυλόγλυπτο εσωτερικό διάκοσμο»
Σύμφωνα με τον Αρχιμ. Διονύσιο Λυκογιάννη και τα όσα αναφέρει στο κείμενο του, τον 15οαιώνα η εκκλησία συνόρευε με τη θάλασσα, μιας και η ακτογραμμή του Αιγιαλού (του Borgo della Marina) ήταν διαφορετική και πιο μέσα από τη σημερινή.
ermisnewsroom