Θλίψη, θυμό και απογοήτευση προκαλεί η εικόνα του Πνευματικού Κέντρου, του εμβληματικού κτηρίου που κοσμεί την Πόλη της Ζακύνθου και για πολλές δεκαετίες έχει εγκαταλειφθεί στην φθορά του χρόνου και της απαξίωσης….
Οι εικόνες που αποτυπώσαμε φωτογραφικά από τους εξωτερικούς μόνο χώρους του κτηρίου μιλούν από μόνες τους, καθώς δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι εδώ και πολλά χρόνια, το ιστορικό αυτό κτίσμα, σημείο αναφοράς για την μετασεισμική Ζάκυνθο, είχε – τουλάχιστον –παραμεληθεί.
Με εξαίρεση τους χώρους των δύο καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος στο ισόγειο που λόγω της λειτουργίας τους βρίσκονται σε καλή κατάσταση, σε όλο το υπόλοιπο κτίσμα σοβάδες έχουν πέσει, οι τοίχοι έχουν γεμίσει με γκράφιτι και συνθήματα, ενώ σοκ προκαλεί η εικόνα της σκάλας που βρίσκεται αριστερά του κτηρίου και οδηγεί στην ταράτσα του Πνευματικού Κέντρου.
Τα κολονάκια της σκάλας έχουν φθαρεί σε τέτοιο σημείο που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν απομείνει μόνο τα σίδερα, τα οποία έχουν διαβρωθεί από την υγρασία και τον αέρα. Και στο σημείο αυτό, που πρέπει να τονίσουμε πως ακριβώς δίπλα «βλέπει» τον ιστορικό ναό του Αγίου Νικολάου του Μώλου… Καλώδια της ΔΕΗ που κρέμονται από τους τοίχους, συμπληρώνουν αυτή την άσχημη εικόνα, που σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζει με την ιστορική και πολιτισμική σημασία του κτίσματος.
Ειδικά σε ότι αφορά το ζήτημα της ηλεκτροδότησης του κτηρίου και των έκθετων καλωδίων που υπάρχουν για τις ανάγκες σε ρεύμα, σημειώνεται πως υπάρχει ήδη αλληλογραφία μεταξύ των υπεύθυνων της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης, του Διαχειριστή Ελληνικού Δικτύου Ηλεκτρικής Ενέργειας και φυσικά του Δήμου Ζακύνθου.
Η αλληλογραφία αυτή επιβεβαιώνει πως τα εξωτερικά καλώδια που τοποθετήθηκαν ως εναλλακτική και προσωρινή λύση για την ηλεκτροδότηση του κτηρίου μετά από βλάβη που προκλήθηκε στο υπόγειο καλώδιο την το 2018, δεν είναι ασφαλή και ελλοχεύουν κινδύνους για το κτήριο. Ο Δήμος ως υπεύθυνος για το κτήριο, καλείται να λάβει μέτρα για την ασφάλεια της περιοχής.
Η κατάσταση στο πίσω μέρος του κτηρίου δυστυχώς δεν είναι καλύτερη.
Στο ισόγειο φιλοξενούνται οι δημοτικές τουαλέτες που πρόσφατα καθαρίστηκαν από την αρμόδια Διεύθυνση του Δήμου μετά από πολλά χρόνια εγκατάλειψης και ενώ η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Ωστόσο μετά την πολύωρη επιχείρηση καθαριότητας των χώρων , χρειάστηκε και πάλι να σφραγιστεί η είσοδος μέχρι να εξασφαλιστεί τρόπος για την τακτική τους συντήρηση ώστε να μην αποτελούν εστία μόλυνσης και βρωμιάς. Και εκεί οι τοίχοι είναι γεμάτοι με συνθήματα και βρισιές. Να σημειωθεί πάντως πως μετά από προσπάθειες της Διεύθυνσης από προχθές οι δημόσιες τουαλέτες λειτουργούν κανονικά από τις 8.30 το πρωί μέχρι τις 5.30 το απόγευμα.
Απογοητευτική τέλος είναι η εικόνα και στο χώρο δίπλα ακριβώς από την νέα Παιδική Χαρά της πλατείας Ανδρέα Λαδικού, αφού το σιντριβάνι, αντί να λειτουργεί και να ομορφαίνει την περιοχή όπου παίζουν δεκάδες παιδάκια, έχει μετατραπεί σε κάδο απορριμμάτων. Σε αυτή την κατάσταση απαξίωσης ωστόσο, συμβάλει δυστυχώς και η δική μας στάση σαν πολίτες μια που ούτε τα σκουπίδια, ούτε τα γκράφιτι στους τοίχους βρέθηκαν εκεί από μόνα τους.
Σημειώνεται πως ο συγκεκριμένος χώρος αποτελεί αρμοδιότητα του Λιμενικού Ταμείου που ελπίζουμε άμεσα να αναλάβει δράση για την συντήρησή του.
Η αποκατάσταση του Πνευματικού Κέντρου παραμένει ως θέμα προτεραιότητας εδώ και αρκετές δεκαετίες και το τελευταίο βήμα προόδου που υπήρξε την τελευταία δεκαετία ήταν η μελέτη που εκπονήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας λόγω της στέγασης της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης στον όροφο του κτηρίου.
Σήμερα ζητούμενο παραμένει η επικαιροποίηση και χρηματοδότηση της μελέτης αυτής και σε αυτή την κατεύθυνση Δήμος και Περιφέρεια Ιονίων Νήσων που έχουν αποφασίσει να συνεργαστούν, δεν πρέπει να χρονοτριβούν αλλά αντίθετα να αξιοποιήσουν κάθε χρηματοδοτική δυνατότητα που υπάρχει πριν να είναι πολύ αργά. Στο χώρο βρέθηκε πρόσφατα και ο Δήμαρχος Νικήτας Αρετάκης προκειμένου να εκτιμήσει την κατάσταση ωστόσο οι πρωτοβουλίες θα πρέπει να αναληφθούν άμεσα.
Κάθε ημέρα που περνά, είναι εις βάρος της κατάστασης του κτηρίου που από την κατασκευή του μέχρι και σήμερα δεν έχει τύχει της φροντίδας και της προσοχής που του αρμόζει.