Φοβάμαι ότι προσεγγίζοντας τον τίτλο αυτού του γραπτού με την πρώτη ματιά, θα του αποδώσετε στοιχεία σολοικισμού· δηλαδή εκφραστικού λάθους. Υπάρχει αλήθεια διάλογος, όταν ο ένας από τους υποψήφιους συνομιλητές σωπαίνει; Και όμως υπάρχει, καθώς η σιωπή, κάποτε, εκφράζει, απαντητικά, υπεροψία ή αδιαφορία.
Τα Δύο Ζακυνθινά πολιτιστικά σωματεία: ο “Σύλλογος για τον Ούγκο Φώσκολο” και η “Εταιρεία Ζακυνθινών Πολιτισμικών Ερευνών” απευθύνανε επιστολή προς τη Γενική και την Τοπική Διεύθυνση της ΔΕΗ και προς το Δήμαρχο Ζακύνθου, διαμαρτυρόμενα για την πρόσφατη τοποθέτηση ενός τερατόμορφου μετασχηματιστή στην οδό Φωσκόλου, μπροστά από την ιστορική εκκλησία της Οδηγήτριας και απέναντι από το Μουσείο του μεγάλου ζακυνθινοϊταλού ποιητή. Η επιστολή υποδείκνυε μάλιστα ότι ο μετασχηματιστής θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε άλλη θέση ή να κατασκευασθεί υπόγειος (με κάποια οικονομική συμμετοχή του Δήμου στα έξοδα).
Η απάντηση τόσο του Δήμου, όσο της ΔΕΗ, μετά την παρέλευση; Ημερών, υπήρξε…σιωπηλή! Η ΔΕΗ, βλέπετε, θα λογοδοτούσε μόνο στον Δήμαρχο και για τον Δήμαρχο, όπως φαίνεται, μετράει πώς ούτε ο Φώσκολος, ούτε η Οδηγήτρια, ψηφίζουνε στις δημοτικές εκλογές.
Δεν αρνούμαι ότι η σύγχρονη τουρισμοδίαιτη Ζάκυνθος, αντιμετωπίζει άμεσα και πιεστικά προβλήματα: τη διαχείριση των σκουπιδιών, το αποχετευτικό, την υδροδότηση, το ημικατεστραμμένο οδικό δίκτυο κλπ. Ωστόσο και ο πολιτισμός σ’ έναν πολιτισμένο ή έστω πρώην πολιτισμένο τόπο, θα έπρεπε να έχει κάποια δικαιώματα· όπως το δικαίωμα του… διαλόγου.
Πέραν του πολιτισμού, ωστόσο, ακόμη και ο τουριστικός σχεδιασμός θα είχε δικαίωμα να παρέμβει στον ανύπαρκτο διάλογο. Η θετική προοπτική του Ζακυνθινού τουρισμού συνεπάγεται σίγουρα, τη βαθμιαία ποιοτική αναβάθμιση. Ο αναβαθμισμένος τουρισμός ωστόσο, προσβλέπει σε αυξημένο ποσοστό επισκεπτών που ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό και για τους χώρους όπου στεγάζονται τα μνημεία του πολιτισμού.
Η γενιά των Ζακυνθινών που έζησε την καταστροφή των σεισμών του 1953, κατάφερε να δημιουργήσει δύο λαμπρά Μουσεία: το Μεταβυζαντινό και το Μουσείο Σολωμού και Κάλβου. Μια σύγχρονη γενιά Ζακυνθινών δημιούργησε το Μουσείο του ζακυνθινού εθνικού ποιητή της Ιταλίας Ούγου Φώσκολου, το οποίο θα γίνει στο άμεσο μέλλον λειτουργικό και θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των Ιταλών επισκεπτών μας.
Ας το ξανασκεφθούν οι αρμόδιοι του Δήμου και της ΔΕΗ. Το σκιάχτρο του μετασχηματιστή της οδού Φωσκόλου βγάζει μάτι· αλλά και το μάτι της προοπτικής αναβαθμισμένου τουρισμού.
Νίκιας Λούντζης
Κυριε Λουίτζι πολυ σωστή η παρατηρηση που κάνατε και ελπίζω συντομα να διορθωθεί το προβλημα. Θα σταθω όμως στην επιμονή σας να αναφέρεστε στον Ugo Foscolo ως ελληνοϊταλικού. Θέλω να πω ότι αυτό είναι λάθος διότι το Ιόνιο ήταν μέρος της Γαληνοτατης stato dal mar και οι πολιτες του ήταν πολιτες της Γαληνοτατης και όχι Ιταλοί. Είχαν τα ίδια προνομια και την ελευθερία που είχαν οι Ενετοί μπορουσαν να πιστευουν ελευθερα οποίο δόγμα ήθελαν και γενικότερα ζουσαν σε ένα πολυ πιο πολιτισμενο περοβ@λον απ’αυτό που ζουνε τωρα