Quantcast

Γνώμες

Της Ελλάδος παιδιά…

Μεταδόθηκε τις προάλλες η είδηση ότι στην Κοζάνη έμειναν κλειστά τα σχολεία, διότι υπήρξε βλάβη στο σύστημα τηλεθέρμανσης, που υπάρχει στην πόλη ως αντίδωρο για την περιβαλλοντική επιβάρυνση από την εξόρυξη και χρήση του λιγνίτη.

  Μέσα Οκτωβρίου, δηλαδή, δεν ήταν δυνατόν να αντέξει η εκπαιδευτική κοινότης την έλλειψη της θαλπωρής για δύο-τρεις μέρες!

  Από δω το φέρνουμε, από κει το πάμε, σε κάθε ευκαιρία η εύκολη και ανώδυνη λύση είναι να μένουν τα σχολεία κλειστά και να μεταφέρεται η εκπαιδευτική διαδικασία στις καφετέριες, κατά κύριο λόγο, με το σκάλισμα του κινητού.

  Η απόλυτη απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, για την οποία κόπτονται, κατά τα άλλα, οι “αγωνιστές” εκπαιδευτικοί, με άκρα υποκρισία.

  Μέρες που είναι, με την επέτειο της δικής μας οκτωβριανής λαϊκής και εθνικής ανάτασης, χρήσιμο θα ήταν να αναλογιστούμε τα βασικά συστατικά στοιχεία εκείνου του λαού, ένοπλου και μη, που κέρδισε τον ανυπόκριτο θαυμασμό της οικουμένης.

  Χιλιάδες παιδιά, εκείνα τα χρόνια, ξυπνούσαν καθημερινά από τα χαράματα και βάδιζαν χιλιόμετρα κακοτράχαλων διαδρομών, μέσα στη βροχή και το χιόνι, για να φτάσουν στα σχολεία. Εκεί “σφιγγόταν το ένα πλάι στο άλλο” για να περιορίζουν το κρύο και να παρακολουθούν το μάθημα, από εξίσου ηρωικούς δασκάλους.

  Διότι η μόρφωση ήταν ιδανικός στόχος φωτισμού και απελευθέρωσης.

  Από τα άγουρα χρόνια τους συμμετείχαν στη βιοπάλη της οικογένειας. Τρυφερές κοπέλες ανάτρεφαν τα μικρότερα αδέρφια τους. Οι δυσκολίες και οι κακουχίες σφυρηλατούσαν αγωνιστικό φρόνημα στη ζωή και έδιναν περιεχόμενο σε όλη την κλίμακα της έννοιας “πατρίδα”.

  Η “Μπουμπουλίνα” της Κατοχής Λέλα Καραγιάννη είχε παράλληλα τη φροντίδα εφτά παιδιών της!   Ετσι οι λαοί γίνονται άξιοι της ελευθερίας.

  Στις σύγχρονες δεκαετίες, μετά το 1981 και την “άνοδο του λαού στην εξουσία”, η δημόσια εκπαίδευση παράγει αφειδώς καλομαθημένα όντα, στη βάση της  ήσσονος προσπαθείας και της διαρκούς διεκδίκησης δικαιωμάτων “καλοπέρασης”, χωρίς την αίσθηση αντίστοιχων υποχρεώσεων. Τα προϊόντα αυτής της διαδικασίας, στην πρώτη αναποδιά της ζωής, είναι φυσικό να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και να καθίστανται “αγανακτισμένα” θηράματα κάθε αναίσχυντου δημαγωγού.

  Η επέτειος του “ΟΧΙ” εξακολουθεί να εορτάζεται με μαθητικές παρελάσεις στρατιωτικής αισθητικής, όπου οι ελληνίδες μανούλες καμαρώνουν και απαθανατίζουν τα βλαστάρια τους, σε άψογους σχηματισμούς ευταξίας και ακριβείας, γαρνιρισμένους με φιγούρες ζεϊμπέκικου και μπόσα νόβα!

  Δεν βαδίζομεν καλώς…

22-10-2021                                             

Ηλίας    Μάργαρης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *