ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, όπως άλλωστε και οι ιδεολογίες που είναι συνυφασμένες με το δημοκρατικό πολίτευμα, προστατεύονται από το σύνταγμα και τους νόμους και είναι απόλυτα σεβαστές, εφόσον δε διαταράσσουν την κοινωνική ηρεμία και γαλήνη. Στις μέρες μας η θρησκευτική ελευθερία είναι απόλυτα κατοχυρωμένη στις δημοκρατικές πολιτείες αλλά όχι και στα αυταρχικά καθεστώτα που προσπαθούν να ελέγξουν τη σκέψη, το φρόνημα και τις εκδηλώσεις των πολιτών. Η Ελλάδα συνέπεσε από της ιδρύσεως του κράτους να διαθέτει μια κρατούσα θρησκεία και μικρές κοινότητες εβραίων, μουσουλμάνων ή καθολικών χριστιανών. Στις μέρες μας όμως τα πράγματα σταδιακά αλλάζουν. Οι μετανάστες είναι κατά κύριο λόγο μουσουλμάνοι και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι τελευταίοι εμφανίζουν υψηλό δείκτη γεννητικότητας σε αντίθεση με τους χριστιανούς που διακρίνονται για την υπογεννητικότητα τους.  Είναι αυτός λόγος για τον οποίο πρέπει να εξετάζουμε τις θρησκευτικές εξελίξεις με άλλο πρίσμα; Όχι, εφόσον το θρησκευτικό φρόνημα παραμένει μια εντελώς προσωπική και ιδιωτική υπόθεση. Όταν αυτό όμως λαμβάνει χαρακτηριστικά κοινωνικών εκδηλώσεων και πολιτικών διεκδικήσεων, τότε ναι χρειάζεται μια στοιχειώδη αντιμετώπιση. Βλέποντας στον γεωγραφικό μας περίγυρο πόσο οξυμένα είναι τα θρησκευτικά πάθη και τι επικίνδυνους δρόμους έχουν λάβει οι θρησκευτικές διενέξεις, ανατριχιάζουμε στη σκέψη να έχουμε ακραία φαινόμενα θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Είναι κάτι που δεν πρέπει να επιτρέψουμε!