ΜΟΥΖΑΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ – ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ, ΑΝΩ ΓΕΡΑΚΑΡΙ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Συμπατριώτες, ακριβώς πριν ένα μήνα (20 Ιουλίου 2020) ήταν η μαύρη επέτειος της πρώτης φάσης της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο μας (1974). Έκλεισαν δηλαδή 46 χρόνια από τότε, αλλά για μας τους Ζακυνθινούς υπάρχει ακόμη ένας λόγος να θυμόμαστε την ημέρα: Εκείνη την ημέρα σκοτώθηκε από τους Τούρκους ο δικός μας Ανδρέας Μουζάκης από το χωρίο Άνω Γερακαρίο.
Ήταν στα 48 του χρόνια μόνο ποτισμένος ως τα κατάβαθα της ψυχής του με Ελλάδα από τη Ζάκυνθο ως την Κύπρο. Όχι μόνο γιατί ως εκεί ανθεί ο Ελληνισμός από τα πανάρχαια χρόνια, όχι μόνο γιατί το ομόαιμον και ομόγλωσσον και ομόθρησκον αποδεικνύει ως σήμερα τη ζωντανή Ελληνική παράδοση του νησιού, όχι μόνο γιατί ο Αθηναίος στρατηγός Κίμων αν και νεκρός νικούσε τους Πέρσες στη Σαλαμίνα της Κύπρου το 450 π. Χ, αλλά γιατί ως εκεί φτάνει η Ελλάδα. Γιατί κι εκείνος ποτέ δεν είχε δεχτεί ότι η «η Κύπρος κείται μακράν», όπως είχε πει ο «εθνάρχης» Καραμανλής, αλλά τους αδελφούς Κυπρίους έβλεπε ως ακρίτες στ’ ανατολικά, όπως ακρίτες λογιζόμαστε κι εμείς οι Επτανήσιοι στα δυτικά!
Γι’ αυτά όλα θυσίασε τη ζωή του ο συμπατριώτης μας Ανδρέας Μουζάκης. Ανήκε και υπηρετούσε στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου τη γνωστή (ΕΛΔΥΚ), που συστήθηκε στη Λευκωσία τον Αύγουστο του 1960 με τη Συνθήκη Ζυρίχης – Λονδίνου. Ανέκαθεν η ΕΛΔΥΚ εθεωρείτο και συνεχίζει να θεωρείται μέχρι σήμερα, αν όχι το πιο μάχιμο, ένα από τα πλέον μάχιμα τμήματα του ελληνικού Στρατού, ενώ ανεπίσημα οι οπλίτες που υπηρετούν στην ΕΛΔΥΚ αποκαλούνται Ελδυκάριοι.
Είναι εντυπωσιακή η άφιξη της ΕΛΔΥΚ στην Αμμόχωστο το 1960 μέσα από «βίντεο» και βλέποντας τον Κύπριο πολίτη να σταυροκοπιέται καταλαβαίνεις τη συγκίνηση και το θάρρος που γέμιζε την ψυχή τους η έγνοια της μητροπολιτικής Ελλάδας γι’ αυτούς! Ακόμη τότε δεν είχε ειπωθεί εκείνο το προδοτικό για την απόστασή της… Στην εποχή μας, εξ άλλου, η πρωθυπουργός της Αγγλίας Θάτσερ δεν εγκατέλειψε τα νησιά Φώκλαντ ευρισκόμενα νοτίως της Αμερικής και του Ατλαντικού.
Ως εισαγωγή είναι αρκετά τα ενημερωτικά δικά μου σχόλια. Η περιγραφή που σχετίζεται με τον ήρωα Ανδρέα Μουζάκη δεν είναι δική μου. Την παραθέτω ακριβώς όπως έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και αποδεικνύει την προδοσία της Κύπρου …
Η 1η φάση της Εισβολής: Συγγραφέας ο Πάνος Ιωαννίδης, νομικός.
Την 20η Ιουλίου 1974 οι Τούρκοι αρχίζουν τον «σικέ αγώνα της Εισβολής». Παρωδία η επιστράτευση στην Αμμόχωστο, σχεδόν ανύπαρκτα τα μέσα, σαστισμένοι και γελοίοι οι επιτελείς της Στρατιωτικής Διοίκησης, με ένα εκτρωματικό Διοικητή―τον Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Ζαρκάδα―να περιφέρεται μονολογώντας «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, δεν χρειάζεται να είμαστε προκλητικοί…»!
Εξαίρεση μέσα στο χάος, το ανήσυχο βλέμμα των Κυπρίων μονίμων και εφέδρων αξιωματικών και οπλιτών, που αντελήφθησαν την προδοσία και άρχισαν να οργανώνουν μεταξύ τους Ομάδες Μάχης.
Εξαίρεση από τους Ελλαδίτες Αξιωματικούς ο Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Μουζάκης, που ηγήθηκε της μοναδικής δικής μας επίθεσης για την κατάληψη του πολυβολείου στο τουρκικό Λύκειο. Εκεί, έξω από τα Τείχη της Αμμοχώστου, σκοτώθηκε ο Αντ/χης Μουζάκης. Μεσημέρι της 20ης Ιουλίου 1974. Ξεψύχησε παρακαλώντας τους συναγωνιστές του “πείτε στην γυναίκα μου πως πεθαίνω αφού πολέμησα ως Έλλην»! Καταλήφθηκε το τουρκικό πολυβολείο, αιφνιδιάστηκαν οι Τούρκοι και υποχωρώντας μέσα στα Τείχη, μετέδωσαν τον πανικό σε ολόκληρη την τουρκοκρατούμενη για χρόνια παλαιά πόλη της Αμμοχώστου.
Οι έφεδροι ζήτησαν ενισχύσεις, εξηγώντας στον Διοικητή Ζαρκάδα ότι «οι πύλες είναι ανοικτές, ο πανικός μεταξύ των Τούρκων διάχυτος και -με λίγους ακόμα μαχητές- η επιχείρηση για κατάληψη της εντός των Τειχών Αμμοχώστου θα είναι νικηφόρα».
Εξήγησαν επίσης οι έφεδροι στον Διοικητή ότι «εάν η παλαιά πόλη καταληφθεί και οι Τούρκοι είναι πλέον ανάμεσα μας, ο κίνδυνος για βομβαρδισμό της Αμμοχώστου απομακρύνεται, χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο οι εισβολείς να μην θεωρήσουν πλέον την Αμμόχωστο σαν στόχο προτεραιότητας».
Τα εξήγησαν αυτά οι έφεδροι στον Συν/χη Ζαρκάδα, για να πάρουν την πιο προδοτική διαταγή που ακούστηκε ποτέ από Έλληνα Αξιωματικό:
«Άμεση υποχώρηση, η κατάληψη της παλαιάς Αμμοχώστου δεν είναι δική σας δουλειά…»!
Τόλμησαν οι έφεδροι να ρωτήσουν «τίνος δουλειά είναι άραγε η απελευθέρωση της Αμμοχώστου, εάν όχι των Αμμοχωστιανών υπερασπιστών της…», για να πάρουν την ίδια παγερή απάντηση: «Σας διατάζω να υποχωρήσετε αμέσως».
Με αυτή την διαταγή, η ευκαιρία για κατάληψη της εντός των Τειχών Αμμοχώστου χάθηκε οριστικά… Ανήμποροι να ενεργήσουν όπως θα έπρεπε, οι έφεδροι υποχώρησαν στο Δασάκι των Δικαστηρίων και στα γύρω κτίρια, όπου άρχισαν να δέχονται -αμυνόμενοι πλέον- τα πυρά των Τούρκων από τα Τείχη. Σε λίγο άρχισε και η τουρκική αεροπορία να βομβαρδίζει το κέντρο της Πόλης, την παραλία της Αμμοχώστου και τις θέσεις μας!
Ο Διοικητής Αμμοχώστου Συνχης Ζαρκάδας φρόντισε έγκαιρα να ολοκληρώσει το δικό του μέρος της προδοσίας: Πρόδωσε την Αμμόχωστο από τις πρώτες ώρες, της πρώτης ημέρας, της πρώτης φάσης της Εισβολής, εκτελώντας με απόλυτη ακρίβεια τις εντολές που είχε πάρει και μόνον εκείνος γνώριζε…Κι όμως ο προδότης της Αμμοχώστου τιμήθηκε από τον Καραμανλή.
Πάνος Ιωαννίδης: Πρόσφυγας Αμμοχώστου και Πρόεδρος της Κίνησης για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ο Ευριπίδης Μπίλλης καθηγητής του ΕΜΠ εκ Κύπρου καταγόμενος και γνωρίζοντας όσο λίγοι το Κυπριακό ζήτημα απευθύνθηκε προς εμέ όταν ανέφερα για το άρθρο και μεταξύ άλλων γράφει :
«Ο αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Μουζάκης όπως περιγράφει ο φίλος μου Πάνος Ιωαννίδης υπήρξε σπάνιος Έλληνας και ήρωας. Τα σέβη μου στους συγγενείς του».
19-8-2020
Σπαθάτου Αδαμαντία – Ανδρονίκη