Quantcast

Γνώμες

Ο θρίαμβος της “ελευθερίας”


   “Όταν αυτοί που είναι ψηλά     μιλάνε για ειρήνη, ο απλός λαός     ξέρει, πως έρχεται ο πόλεμος”


  Άχ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, κοντέψαμε να σε ξεχάσουμε, πλέοντας τριάντα χρόνια τώρα σε πελάγη “ελευθερίας” και “δημοκρατίας”!  Ο ατσίδας Φουκουγιάμα και τα λοιπά φιλελεύθερα παπαγαλάκια βάλθηκαν να μας πείσουν πως με την κατάρρευση του “απόλυτου κακού”, του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, ήρθε το τέλος της ιστορίας και, πλέον, ορίζοντες ειρήνης και ευημερίας ξανοίγονται αενάως μπροστά στην ανθρωπότητα.  Πως ο καπιταλισμός, ο καλύτερος των δυνατών κόσμων, υπάρχει και λειτουργεί προς όφελος των εργαζομένων!   Αν δεν σας ξέραμε…  Τα χρόνια που ακολούθησαν τον “θρίαμβο της ελευθερίας” οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου συσσωρεύουν εμπειρίες για να κατανοήσουν το κάλπικο της υπόθεσης.    Να συνειδητοποιήσουν πως δεν επρόκειτο για νίκη και πρόοδο αλλά για ήττα της ανθρωπότητας.  Που δεν κατόρθωσε να κρατήσει τα προωθητικά κεκτημένα των αγώνων της, να διορθώσει τα λάθη και τις στρεβλώσεις, να επιμείνει στη διαλεκτική φιλοσοφία και την επιστήμη, αλλά έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της, επιστρέφοντας στον 19ο αιώνα και βάλε.  Οπότε, η ανθρωπότητα μοιραία θα διανύσει νέον μεσαίωνα, ανάλογον με εκείνον που ακολούθησε, άλλοτε, την πτώση του Ελληνισμού.  Ο πόλεμος είναι το απεχθέστερο όχι μόνο αντιανθρώπινο αλλά και οικολογικό έγκλημα.   Όλες οι γλυκανάλατες διακηρύξεις και δικαιολογήσεις του δεν αξίζουν όσο ένα παιδικό δάκρυ.  Βέβαια, για να μην είμαστε αφελείς πασιφιστές, μόνος δίκαιος πόλεμος είναι το “αμύνεσθαι περί πάτρης”.  Οι μαρξιστές είχαν προειδοποιήσει: “ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, γεννάει τον πόλεμο, όπως το σύννεφο τη βροχή”.   Στον καπιταλισμό, τα “όπλα της κριτικής” δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την “κριτική των όπλων”.  “Εξαφανίστε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ταξικό ανταγωνισμό στο εσωτερικό του έθνους, και θα δείτε να εξαφανίζεται η εκμετάλλευση ενός έθνους από άλλο έθνος”.  Όταν πρυτανεύει στις ανθρώπινες κοινωνίες ο κανόνας της υπεραξίας και του κέρδους, αναπόφευκτα τα πράγματα μας εξουσιάζουν.  Όταν υποκύπτουμε στη γοητεία της μπουρζουαζίας, μπαίνουμε σε ένα χορό θανάτου πάνω στα φυσικά ανθρώπινα δίκαια. Μαζί με τα αγαθά του καπιταλισμού, άλλοτε εύσχημα και άλλοτε άσχημα, παίρνουμε και τον πόλεμο. Αυτά πάνε μαζί πακέτο.  Δεν συγχωρείται, πλέον, άγνοια της ιστορικής νομοτέλειας.
2-3-22                                                             Ηλίας    Μάργαρης

  • Αγαπημένε παλιέ φίλε Ηλία, που έχουμε να τα πούμε περισσότερο απο μισό αιώνα, χαίρομαι που σε διαβάζω, παρότι εμένα η ζωή άλλα μου δίδαξε. Να είσαι καλά.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *