Η δημοπράτηση της αποκατάστασης του Μνημείου των Στροφάδων από το Υπουργείο Πολιτισμού δημιουργεί προσδοκίες για τη διάσωσή αυτού του μοναδικού ιστορικού, πολιτιστικού και εκκλησιαστικού μνημείου, ωστόσο δεν είναι το μοναδικό που χρειάζεται διάσωση από την αμείλικτη φθορά του χρόνου.
Σε ένα σημείο από το οποίο καθημερινά διέρχονται δεκάδες συμπολίτες μας βρίσκεται το μετόχι της Μονής Στροφάδων, στον Καλητέρο (1559), το οποίο μάλιστα στην μακραίωνη ιστορία του είχε χρειαστεί να «φιλοξενήσει» και το Σεπτό Λείψανο του Αγίου Διονυσίου, υπό το φόβο της βεβήλωσης κατά τις πολιορκίες των Τούρκων στα Στροφάδια.
Εδώ και πολλά χρόνια το μοναδικό αυτό μνημείο έχει εγκαταλειφθεί και ο κίνδυνος να καταρρεύσει ότι απέμεινε είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Η αποκατάσταση του θα πρέπει να τεθεί κατά προτεραιότητα όσο το δυνατόν πιο άμεσα, αφού σήμερα έχουν απομείνει μόνο οι εξωτερικοί τοίχοι, τμήμα των οποίων έχει γίνει μια υποτυπώδεις παρέμβαση με συρματόπλεγμα.
Όπως είχαμε αναφέρει πριν σχεδόν ένα χρόνο σε ένα ακόμη δημοσίευμα του –Ε– οι προσπάθειες της Ιεράς Μητρόπολης να κάνει τα πρώτα ουσιαστικά βήματα για την αποκατάσταση του μνημείου, αναθέτοντας την μελέτη αποκατάστασης σε μελετητικό γραφείο δυστυχώς δεν καρποφόρησαν, παρά το γεγονός ότι το εγχείρημα έγινε παραπάνω από μια φορά.
Χωρίς ανταπόκριση υπήρξε δυστυχώς πριν από χρόνια και το αίτημα της Εκκλησίας προς το αρμόδιο Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ την περίοδο σύστασης του ΕΘΠΖ προκειμένου το κτήριο να αποκατασταθεί και να χρησιμοποιηθεί ως χώρος στέγασης του Φορέα Διαχείρισης.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα μιλούν από μόνες τους και αν δε βιαστούμε πολύ σύντομα δε θα έχει απομείνει τίποτα από αυτό το σημαντικό κτίσμα.
Μ.Π.