Δεν θυμάμαι, τις τελευταίες τουλάχιστον 5 δεκαετίες, η κοινωνία και η οικονομία να έχουν ζήσει παρόμοια “περιπέτεια” με αυτή που βιώνουμε στις μέρες μας, με τον Covid 19.

Ίσως στο μέλλον να μην χρειαστεί να ζήσουμε άλλη τέτοια πανδημία, εάν και εφόσον στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ακόμα και δίχως τον κ. Τράμπ), κυριαρχήσει η πολιτική της πρόληψης και όχι της θεραπείας.

Το στοίχημα είναι όλο δικό μας τώρα. Δεν καλούμαστε μόνο να προστατεύσουμε τη δημόσια υγεία αλλά να προστατεύσουμε και να λειτουργήσουμε, έστω και με περιορισμούς, την πραγματική οικονομία. Ουσιαστικά δηλαδή καλούμαστε να ζήσουμε με τις επιπτώσεις της πανδημίας στην καθημερινότητά μας και να αποφύγουμε τις οδυνηρές περιπέτειες, ενόσω δεν διακόπτεται η λειτουργία της οικονομίας και των αγορών.

Με ικανοποίηση παρατηρούμε στα τουριστικά καταλύματα να εφαρμόζονται με σχολαστικότητα οι οδηγίες των ειδικών αλλά με ανησυχία παρατηρούμε ότι ο απευκταίος συνωστισμός στα κέντρα αναψυχής “ζει και βασιλεύει”.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Από εδώ θα ξεκινήσει το δεύτερο κύμα της πανδημίας και μέσα σε αυτό τον κόσμο θα προκύψουν τα πρώτα, νέα θύματα από τον Covid-19. Τι κρίμα!