Διονύσης Φλεμοτόμος: “Τοπίο Εορτασμών”
[εκδ. Πλατύφορος. Εταιρεία Μελέτης, Έρευνας, Προαγωγής Πολιτισμού, σ.σ. 56, Ζάκυνθος, Ιανουάριος 2023]
Προοικονομώντας ενίοτε την έννοια του πνευματικού κόπου, υπάρχει μια εξίσου διδακτική όσο και αλληγορική στην μυθική της κυριολεκτικά διάσταση, ιστορία, όπως την διηγούνται μέσα από τις αφηγήσεις τους, οι συνοπτικοί στα Ευαγγέλια. Αφήνοντας έτσι την γοητεία του υπαινιγμού, στην φαντασία του αναγνώστη τους. Εκεί και οι τρεις, μιλούν για την προετοιμασία με τρόπο ενεργό, μιας διαφορετικής σοδειάς, που αν μην τι άλλο όταν βρει πρόσφορο έδαφος, θρέφει και πλουτίζει τον γεωργό. Ο απόηχος αυτών των κειμένων, μου ήρθε στον νου, γνωρίζοντας από κοντά, την ίδια την ιδιοσυγκρασία του δημιουργού του βιβλίου, τα αξιόλογα έργα της παραγωγής των χεριών του, επιλέγοντας να μιλήσει αυτήν τουλάχιστον την φορά, για κάτι που συχνά μένει άγραφο. Και εδώ που τα λέμε ο χαρακτηρισμός είναι περισσότερο εύστοχος.
Διότι όχι μόνο, η αναπήδηση μιας θραυσματικής αφήγησης των όσων καθορίζουν την ταυτότητα της τοπικής μας κοινωνίας και συμβάλλουν ουσιαστικά στην εξέλιξη και την προσαρμογή τους μέσα στον χρόνο για να παραπέμψουμε στον πρόλογο της έκδοσης, δεν είναι εύκολο πράγμα αλλά γιατί κυρίως αφήνει -ρητή την διαπίστωση- ότι επικεντρώνεται κατευθείαν στον εξής στόχο, που δεν είναι άλλος από την παραλαβή της παράδοσης και την αλλαγή της σκυτάλης.
Το σχήμα της έκδοσης, η αφηγηματική φόρμα και δομή που ακολουθείται, η σύντομη έκταση των κειμένων, ο διαχωρισμός της ύλης σε δύο ίσα όσο και πλήρη μέρη (σταθερές και κινητές εορτές) είναι χρήσιμος για τον αναγνώστη και φανερά ιδανικός ώστε τα γραφόμενα να βρίσκονται άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Και πιο σημαντικό, η μικρή φόρμα που στον πεζό λόγο, μπορεί να παρέχει «ανάσα» και αναγκαία έξυπνη θα λέγαμε στροφή. Υπό αυτή την πλευρά αντιλαμβάνεται την σύγχρονη τάση στην αφήγηση, με συμπεριληπτικά νοήματα που δεν παγιδεύονται μέσα σε εκτενείς και εξαντλητικές γραφές.
Ο Διονύσης Φλεμοτόμος εκπαιδευτικός με ενασχόληση, την ανάδειξη και την προβολή από μέρους του, πολιτιστικών ρευμάτων ή νοοτροπιών, με ενδιαφέροντα που στρέφονται γύρω από την ιστορία αποτέλεσμα πολύχρονης ερευνητικής δραστηριότητας παράλληλα με αυτά του λογοτέχνη, με πλούσιο δημοσιευμένο έργο επί επιστημονικών θεμάτων, καθιστά την ανάγνωση ελαφρά. Σ’ αυτό, ίσως και να συνοψίζεται η αντίληψη ότι η ομορφιά κρύβεται συνήθως μέσα στην απλότητα. Διαφορετικά κινδυνεύει να μείνει εγκλωβισμένη σε «χάρτινους»…όγκους.
Φταίσμα να μην αναφέρουμε τις φωτογραφίες του βιβλίου που στην πλειοψηφία τους είναι λήψεις της κ. Χαρίκλειας Μινώτου, με πιο εντυπωσιακή αυτή του εξωφύλλου (Αγ. Σπυρίδωνας, Βολίμες) και άλλες που ερανίζουμε στο εσωτερικό του βιβλίου. Μας εισάγουν στην φθαρτή αισθητική ωραιότητα του τσελέστε που στιγματίζει την φύση, κατεξοχήν κομψό και ουράνιο συντροφεύει μια μνήμη που συμπεριλαμβάνει τις αντιφάσεις της ζωής, δίχως να γνωρίζει απώλεια και λήθη.
Ζάκυνθος, 20 Μαρτίου 2023
Παναγιώτης Κούτσης
Καλός είναι ο Πολιτισμός όταν δεν έχει παρωπίδες!