Οι περισσότεροι νομίζω πως αντιλαμβανόμαστε ότι σε μια τόση δύσκολη εβδομάδα, σαν αυτή που διανύουμε, περισσεύει ο πόνος, ο θυμός και η ανησυχία για τα όσα ζήσαμε και για τα όσα ενδέχεται να ζήσουμε μετά από αυτή την ανείπωτη τραγωδία.
Υπάρχει απόλυτη κατανόηση για όσους επλήγησαν και τους δικαιολογούμε ότι κι αν λένε, αυτή την ώρα.
΄Ομως, όσοι δεν ανήκουμε στους πληγέντες και όσοι ανησυχούμε ή προβληματιζόμαστε για το μέλλον της πατρίδας μας, ας μην παρασυρόμαστε από οτιδήποτε λέγεται και δεν αποδεικνύεται.
Ας προσπαθήσουμε να κρίνουμε και να συγκρίνουμε με βάση μόνο τη λογική και ας έχουμε κατά νου, ότι πολλοί είναι αυτοί που θα ήθελαν, ειδικά αυτή την περίοδο, να μας προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα.
Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος από την αντιμετώπιση των εκατοντάδων ύποπτων πυρκαγιών, από το κράτος και την κυβέρνηση.
΄Ομως, αν δούμε την ουσία του προβλήματος με τις πυρκαγιές – εμπρησμοί που εδώ και 50 χρόνια μας ταλαιπωρούν, δεν θα αποφύγουμε τρεις διαπιστώσεις.
Η πρώτη, ότι το κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις επιβράβευσαν την καταπάτηση και την οικοπεδοποίηση των δασών, επιτρέποντας την ανέγερση αυθαίρετων κατασκευών και οικισμών δίχως τις ελάχιστες προδιαγραφές ασφαλείας, εκεί που μια ξαφνική φωτιά μπορεί να μην αφήσει τίποτα όρθιο. (ίδε Αττική)
Η δεύτερη ότι εδώ και δεκαετίες δεν ασκείται πολιτική προστασίας των δασών, ούτε από το κράτος ούτε από την αυτοδιοίκηση, παρά το γεγονός ότι διατίθενται χρήματα. Δεν έχουμε δει να δημιουργούνται αντιπυρικές ζώνες από τα δασαρχεία, ούτε να κόβονται τα δέντρα που λόγω κλίματος αναπτύσσονται γρήγορα γύρω από τους εθνικούς, περιφερειακούς και δημοτικούς δρόμους, ούτε να καθαρίζονται οι παρόδιες εκτάσεις σε ασφαλές βάθος από εκεί που κυκλοφορούν τα οχήματα. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία δασικής πολιτικής που δεν ασκείται, ούτε από το κράτος, ούτε από τους Δήμους ή τις Περιφέρειες.
Η τρίτη ότι δεν έχει αναπτυχθεί περιβαλλοντική συνείδηση, με ανάλογες ανθρωπογενείς δραστηριότητες, εκεί που ο άνθρωπος ζεί με τη φύση και το δάσος. Εάν συνέβαινε αυτό, τα χωριά που είδαμε να καίγονται, θα είχαν προληπτικά προστατευτεί σε μεγάλο βαθμό.
Για να συμβούν όλα αυτά, χρειάζεται ένα διαφορετικό μοντέλο κράτους και αυτοδιοίκησης από αυτά που οι σοφοί μας νομοθέτες έχουν οικοδομήσει στην πατρίδα μας εδώ και πολλά χρόνια.
Φυσικά και τα πυροσβεστικά αεροπλάνα χρειάζονται και οι πυροσβέστες και τα οχήματα. ΄Ομως πριν απ’ όλα αυτά χρειάζεται πολιτική για το δάσος ώστε να μην κλαίμε εκ των υστέρων για τόσες πολλές και μεγάλες τραγωδίες.
Και πάντα θα υπάρχει μπροστά μας μια τραγωδία, σαν αυτή που ζούμε τώρα ή σαν αυτές που σχεδόν κάθε χρόνο γνωρίζουμε, για να μας υπενθυμίζει ότι η ευθύνη κάθε γενιάς είναι να παραδίδει στους επόμενη ότι κληρονόμησε από την προηγούμενη.
Και αυτή η γενιά μας περιλαμβάνει όλους. Από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό μέχρι τον πιο απλό πολίτη στην Ορεστιάδα, στους Οθωνούς, στο Καστελόριζο ή στη Γαύδο.
Φίλιππος Συνετός