Πόσο μεγάλο χάσμα μπορεί να χωρίζει την Πρωτοβάθμια από την Περιφερειακή αυτοδιοίκηση που οδηγεί τα μεγάλα κόμματα να μην δίνουν χρίσματα στη μία περίπτωση και να δίνουν στην άλλη; Και πόσο λογικό ακούγεται το επιχείρημα ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι ακηδεμόνευτη και ότι τα χρίσματα είναι λογικές και νοοτροπίες του παρελθόντος;

Αν επικρατεί η θεωρία περί συνεργασιών (αρκεί να είναι σε επίπεδο αρχών κι όχι συμφερόντων οποιασδήποτε μορφής), το δικό μας φτωχό μυαλό δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ένα τέτοιο μοντέλο ισχύει στους Δήμους αλλά όχι στις Περιφέρειες.

Εκτός κι αν όλα εξυπηρετούν «τα καλά και συμφέροντα»…

Ο προβληματισμός μας αφορά τόσο τη ΝΔ όσο και το ΣΥΡΙΖΑ που ειδικά σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση στο νησί μας, δεν θέλουν με τίποτα να μιλήσουν για χρίσματα, κι έχουμε την υπόνοια πως τους ενοχλεί ακόμα και η στήριξη.

Βεβαίως για να μην παίζουμε το κρυφτό με τις λέξεις,  δεν χωρίζει άβυσσος τη μία λέξη από την άλλη και αυτό ο λαός μας το καταλαβαίνει.

Δηλαδή ποιά και πόσο μεγάλη είναι η διαφορά αν θα δοθεί  χρίσμα ή στήριξη σε έναν υποψήφιο και πού βρίσκεται τελικά η ουσία;  Δεν είναι η πολιτική που θα εφαρμόσει κάποιος όταν αναλάβει την τοπική διακυβέρνηση;

Αυτά τα ολίγα για να μην χάσουμε την έννοια των ελληνικών λέξεων ελέω της πολιτικής.