Αποτελεί μεγάλη αφέλεια να πιστεύουν ορισμένοι ότι η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι δυνατόν να μπει σε διαδικασία εξομάλυνσης κατά τρόπο που να μην θίγονται τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως τα κατοχυρώνει το διεθνές δίκαιο.

Αν γυρίσουμε το ρολόϊ του χρόνου πίσω σχεδόν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το τραγικό 1974, κατέβαλλαν γενναίες προσπάθειες ακόμα και με υποχωρήσεις ή συμβιβασμούς να το πετύχουν αλλά καμία από αυτές δεν κατάφερε να περιορίσει τις παράνομες διεκδικήσεις της γείτονος.

Οποτεδήποτε δε η Τουρκία ανέστειλε τις διεκδικήσεις της σε βάρος της χώρας μας, το έκανε επειδή φιλοδοξούσε να προχωρήσει η σχέση της με την Ευρώπη και να εισπράξει πολλά χρήματα από αυτήν ή επειδή την “συγκρατούσαν” οι Αμερικανοί με τον τρόπο που αυτοί γνωρίζουν.

Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η Τουρκία απομακρύνεται από τη δύση και αναζητεί νέες συμμαχίες. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν κίνητρα ή λόγοι να την συγκρατούν παρά μόνο η στρατιωτική ισχύς και η αποτρεπτική δύναμη της χώρας μας.

Σε αυτό το πεδίο αναγκαστικά και μη, θα κινηθούμε τα επόμενα χρόνια και μακάρι να μην διακυβευτεί η ειρήνη στην περιοχή μας.