Μελετούμε κι εμείς, όπως και πολλοί άλλοι, τα στοιχεία και τα δεδομένα που προκύπτουν από την καθημερινή εξέλιξη των κρουσμάτων – θυμάτων του Κορονοϊού, ανά τον κόσμο.

Πολλές οι απορίες και τα ερωτηματικά ομολογουμένως. Θα σταθούμε σε ένα που μας αφορά.

Πρωταθλήτρια σε κρούσματα και θανάτους είναι πλέον η Ιταλία. Ποσοστό θνησιμότητας των κρουσμάτων περίπου 10% και το ποσοστό δυστυχώς αυξάνεται.

Στην Πέμπτη θέση σε ποσοστό κρουσμάτων παγκοσμίως η Γερμανία αλλά με ποσοστό θνησιμότητας επί των κρουσμάτων, μόλις 0,25%.

Αυτή η τεράστια διαφορά που με μικρότερη απόσταση εντοπίζεται και άλλες μεσογειακές χώρες, δεν μπορεί να είναι τυχαία.

Εύλογο είναι να οδηγήσει τη σκέψη μας στην ποιοτική διαφορά που εμφανίζει το υγειονομικό και νοσηλευτικό σύστημα της Γερμανίας με το αντίστοιχο χωρών, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και ορισμένων άλλων.

Εδώ λοιπόν μπαίνουν τα πολύ σοβαρά ζητήματα της διάρθρωσης και της λειτουργικότητας του συστήματος υγείας της κάθε χώρας.

Ο δημόσιος τομέα της χώρας διατηρεί πολλές από τις παθογένειες του παρελθόντος και το Εθνικό Σύστημα Υγείας επλήγη σοβαρά από την λιτότητα των μνημονιακών χρόνων.

Τα νοσοκομεία μας λειτουργούν με περιορισμένο προσωπικό και δίχως να τηρούνται οι αυστηρές συνθήκες αποστείρωσης και απολύμανσης που ισχύουν στη Βόρεια Ευρώπη.

Επί πλέον το έμπειρο προσωπικό των νοσοκομείων μας στρέφεται συχνά προς τον ιδιωτικό τομά λόγω των χαμηλών αμοιβών του ΕΣΥ.

Μια λοιπόν σοβαρή προτεραιότητα της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η αναστύλωση και η θωράκιση του ΕΣΥ.

Είναι παρήγορο πως αυτές τις ώρες αυξάνονται οι κλίνες των ΜΕΘ σε όλη την Ελλάδα, αν και η χώρα μας υπολείπεται σημαντικά σε αυτό τον τομέα διεθνώς.

Τώρα όμως που λύνονται τα δεσμά των μνημονιακών δεσμεύσεων, ίσως είναι καιρό να γίνουν θαύματα στα νοσοκομεία μας!