Εναλλακτικούς τρόπους λειτουργίας θα πρέπει να αναζητήσουν πολλοί από τους ελαιουργούς του νησιού μας, οι οποίο διαθέτουν ελαιοτριβεία τριών φάσεων, αφού πλέον το νέο Νομικό Πλαίσιο καταργεί την άδεια διάθεσης υγρών αποβλήτων που κατά το παρελθόν εξέδιδαν το Τμήμα Περιβάλλοντος αλλά και το Τμήμα Υγιεινής της Νομαρχίας. Σύμφωνα με τις αλλαγές στη Νομοθεσία, στα συγκεκριμένα ελαιοτριβεία θα αδειοδοτούνται μόνο διαδικασίες που αφορούν την «επαναχρησιμοποίηση των υγρών αποβλήτων» ή τον «εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα» αφού πλέον η διάθεση των υγρών αποβλήτων απευθείας στο έδαφος απαγορεύεται.Το θέμα είναι αρκετά σοβαρό, καθώς ένας σημαντικός αριθμός ελαιουργών στο νησί μας εξακολουθεί να παράγει λάδι σε ελαιοτριβεία που λειτουργούν με τρεις φάσεις και παράγουν υγρά απόβλητα. Μάλιστα, ο αριθμός αυτός φαίνεται να αγγίζει τους περίπου 20 ενδιαφερόμενους σε όλη τη Ζάκυνθο.
Χθες το μεσημέρι, στην αίθουσα συνεδριάσεων της Περιφερειακής Ενότητας Ζακύνθου, οι υπάλληλοι του Τμήματος Περιβάλλοντος και Υδροοικονομίας κάλεσαν τα μέλη του Συλλόγου Ελαιουργών Ζακύνθου προκειμένου να τους ενημερώσουν για τη νέα Νομοθεσία που αφορά την περιβαλλοντική αδειοδότηση ελαιοτριβείων αλλά και τη διάθεση των αποβλήτων.Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά από τον υπεύθυνο της Υπηρεσίας Σπύρο Πλέσσα, η πλειονότητα των ελαιοτριβείων με τρεις φάσεις δε θα μπορούν να λειτουργήσουν την επόμενη ελαιοκομική περίοδο, ενώ θα πρέπει εγκαίρως να προχωρήσουν στην ενημέρωση ή τροποποίηση των φακέλων τους σχετικά με τους Περιβαλλοντικούς Όρους των εγκαταστάσεών τους. «Πλέον δε δίνονται άδειες διάθεσης υγρών αποβλήτων απευθείας στο έδαφος και ήδη αυτή η διαδικασία έχει σταματήσει από την Περιφέρεια εδώ και αρκετό διάστημα. Άδεια νοείται μόνο για επαναχρησιμοποίηση των υγρών αποβλήτων ή τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα» ανέφερε αρχικά ο κ. Πλέσσας, υποστηρίζοντας πως οι συγκεκριμένοι ελαιουργοί έχουν ουσιαστικά δύο επιλογές, εφόσον θέλουν να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους.Η μια επιλογή είναι να μετατρέψουν τις εγκαταστάσεις τους σε ελαιοτριβεία δύο φάσεων, τα γνωστά ως «οικολογικά», τα οποία είναι γνωστό πως δεν παράγουν υγρά απόβλητα αλλά αποβάλουν τον πυρήνα.Η δεύτερη επιλογή για τους ελαιουργούς και η οποία μάλλον είναι δύσκολα εφαρμόσιμη, προβλέπει τη διάθεση των υγρών αποβλήτων σε δεξαμενές εξάτμισης, όπου τα απόβλητα θα παραμένουν μέχρι να εξατμιστούν στην ατμόσφαιρα.Προϋπόθεση όμως για αυτή τη λύση, είναι οι δεξαμενές να είναι στεγανές, είτε με φυσικό τρόπο (αν δηλαδή έχουν κατασκευαστεί σε στεγανό έδαφος που δεν απορροφά τα απόβλητα και δε δημιουργεί πρόβλημα στον υδροφόρο ορίζοντα), είτε με τεχνικό τρόπο που προβλέπει την τοποθέτηση μεμβράνης. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι ιδιοκτήτες των ελαιοτριβείων θα πρέπει να έχουν εξασφαλίσει οικόπεδα με μεγάλη έκταση, σε κοντινή απόσταση από τις εγκαταστάσεις τους, στα οποία θα κατασκευαστούν δεξαμενές με μεγάλη επιφάνεια και μικρό βάθος.Αξίζει να αναφερθεί πως για να καλυφθούν οι ανάγκες για ένα μέσο ελαιοτριβείο απαιτείται μια έκταση δύο ή τριών στεμμάτων, αφού το βάθος της δεξαμενής δε θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο του 1,5 μέτρου.Ανάλογα με την λύση που θα αναζητήσουν οι ιδιοκτήτες ελαιοτριβείων δύο φάσεων, θα πρέπει να απευθυνθούν στις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφερειακής Ενότητας Ζακύνθου ή της αποκεντρωμένης διοίκησης για να υποβάλουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά.Ωστόσο, οι αλλαγές που φέρνει η νέα Νομοθεσία, προκαλούν έναν ακόμη πονοκέφαλο σε πολλούς ελαιουργούς που εν καιρώ κρίσης και με την τιμή του λαδιού σε εξευτελιστικά επίπεδα, θα πρέπει να προχωρήσουν σε σημαντικά κόστη για να αλλάξουν τις εγκαταστάσεις τους και να μπορέσουν να λειτουργήσουν χωρίς πρόβλημα το επόμενο Φθινόπωρο.