Όταν πληροφορηθήκαμε ότι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης Τσίπρα περιλάμβανε 14 από τα καλύτερα περιφερειακά αεροδρόμια (αφού η “ναυαρχίδα” των αεροδρομίων, το Ελ. Βενιζέλος είναι ούτως ή άλλως παραχωρημένο σε γερμανική εταιρεία για 50 τόσα χρόνια), εκπλαγήκαμε.
Είπαμε τότε… μα καλά γιατί θα πρέπει να πωληθούν τα καλύτερα και πιο προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου και όχι για παραδειγμα τα απορρίμματα τα οποία αποδεδειγμένα το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να τα διαχειριστεί ούτε από πλευράς οικονομικού αποτελέσματος ούτε από πλευράς προστασίας του περιβάλλοντος.
Δύο χρόνια μετά όμως οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι τα αποτελέσματα τόσο ως προς τα έσοδα του δημοσίου όσο και ως προς την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών είναι πολύ καλύτερα για όλους μας, απ’ ότι πριν την ιδιωτικοποίηση.
Ακόμα κι εκεί δηλαδή, όπου το χρήμα έρεε άφθονο στο δημόσιο ταμείο, ακόμα κι εκεί η διαχείριση των αεροδρομίων ήταν ελλιπέστατη.
Σε λίγες ημέρες θα παραδοθεί προς χρήση στο κοινό το ανακαινισμένο αεροδρόμιο Ζακύνθου.
Πριν το παραλάβει η Frapport και μόλις 10 χρόνια μετά την κατασκευή του το κτίριο του αεροδρομίου ήταν σε πολύ κακή κατάσταση.
Όπως όλα τα δημόσια έργα είχε μεγάλες και πολλές αστοχίες, όπως λέγονται επιεικώς οι εγκληματικές παραλείψεις. Ο νέος “ένοικος” του αεροδρομίου υποχρεώθηκε να ξαναφτιάξει από την αρχή όλες τις βασικές υποδομές, όπως για παράδειγμα τις τουαλέτες που ήταν σε άθλια κατάσταση και σύμφωνα με το περιεχόμενο της σύμβασης που είχε υπογράψει με το ελληνικό δημόσιο οι δαπάνες αυτές βάρυναν το δεύτερο.
Μέρος του νέου αεροδρομίου χρησιμοποιείται ήδη από τους ταξιδιώτες και οι αλλαγές είναι εντυπωσιακές.
Θα πρέπει λοιπόν να παραδεχθούμε ότι οι απώλειες σε χρήματα και ποιότητα υπηρεσιών είναι μεγάλες από την εμμονή των κυβερνήσεων στον κρατισμό και όσο επιμένουν σε αυτόν μόνο ζημιά προσφέρουν στον τόπο μας.