Το ζήτημα της διαχείρισης της λυματολάσπης που παράγεται από τις εγκαταστάσεις του Βιολογικού Καθαρισμού είναι ίσως το σημαντικότερο και πιο ακανθώδες που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η διοίκηση της ΔΕΥΑΖ στο άμεσο μέλλον και ήδη τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν το προηγούμενο διάστημα, με αποκορύφωμα την παράνομη διάθεση του υλικού αυτού σε οικόπεδο στο δρόμο του Καλαμακίου είναι ενδεικτικά.
Ακόμη και αν η ΔΕΥΑΖ προχωρήσει άμεσα τις διαδικασίες για την χρηματοδότηση και κατασκευή του πολυσυζητημένου έργου της επέκτασης των εγκαταστάσεων του Βιολογικού
Καθαρισμού , θα πρέπει παράλληλα να αναζητήσει λύση και με τη διάθεση της παραγόμενης λυματολάσπης.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ήδη υπαρκτό και ακόμη και αν δεχτούμε πως οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις στους Αμπελόκηπους ανταποκρίθηκαν στοιχειωδώς στις ανάγκες της φετινής σεζόν, δεν συνέβη το ίδιο και με τη μέθοδο διαχείρισης της λυματολάσπης, καθώς διαπιστώθηκε πως δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στην τελευταία συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑΖ που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή, έδωσαν το παρόν οι ανάδοχοι της μελέτης του έργου της επέκτασης των εγκαταστάσεων του Βιολογικού Καθαρισμού και έκαναν μια αναλυτική ενημέρωση στα μέλη της διοίκησης για τα βήματα που έχουν γίνει αλλά και αυτά που θα ακολουθήσουν.
Η συζήτηση μοιραία επικεντρώθηκε και στο ζήτημα της διάθεσης της λυματολάσπης, το οποίο φαίνεται να είναι και το πιο σοβαρό μια που οι παραγόμενες ποσότητες εκτιμώνται στους 5.000 τόνους ετησίως!.
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά η ΔΕΥΑΖ δεν έχει παρά να αξιολογήσει τρεις διαφορετικές εναλλακτικές. Η πρώτη και η πιο δαπανηρή, είναι η διάθεση της λυματολάσπης, προκειμένου να γίνει η επεξεργασία της εκτός Ζακύνθου.
Λαμβάνοντας υπόψη τις παραγόμενες ποσότητες και το κόστος της επεξεργασίας εκτός Ζακύνθου που ανέρχεται στα 150 ευρώ τον τόνο, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η συνολική δαπάνη είναι τεράστια για τον προϋπολογισμό της ΔΕΥΑΖ.
Μια άλλη λύση αφορά τη διάθεση της λυματολάσπης στις εγκαταστάσεις διαχείρισης των απορριμμάτων στο Λίβα. Αφενός όμως η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων προβλέπει τη διαχείριση μόλις 1.500 τόνων ετησίως, αφετέρου η διαχείριση μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο της Ολοκληρωμένης Εγκατάστασης Επεξεργασίας Απορριμμάτων που ακόμη δεν έχει κατασκευαστεί.
Τέλος, μια λύση που τέθηκε στο τραπέζι είναι η εφαρμογή της μεθόδου των μικροοργανισμών αλλά όχι για την επεξεργασία των λυμάτων που φτάνουν στο Βιολογικό με τα γνωστά αποτελέσματα, αλλά για την επεξεργασία της λυματολάσπης.
Το επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο για να ληφθούν γενναίες αποφάσεις καθώς το πρόβλημα θα γίνει ακόμη πιο οξύ το επόμενο καλοκαίρι.
ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ