Μόνο κατήφεια κι απαισιοδοξία προκάλεσαν οι τελευταίες δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, πριν και κατά την διάρκεια της συνάντησης που είχε με τον ομόλογο του, της Τουρκίας, το τελευταίο 24ωρο.

Κινούμενος στο πνεύμα της περίφημης συμφωνίας των Πρεσπών έδωσε σαφέστατα δείγματα υποχώρησης απέναντι στις πάγιες και διαχρονικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, προκαλώντας νέο κύμα διαμαρτυριών αλλά και την εντύπωση ότι δρομολογούνται εξελίξεις σε βάρος των πραγματικών εθνικών συμφερόντων της χώρας.

Η Ελλάδα από την εποχή του αειμνήστου Κων/νου Καραμανλή το 1975, κινείται στην αναγνώριση μιας και μόνο ελληνοτουρκικής διαφοράς στο Αιγαίο που δεν είναι άλλη από τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και για το λόγο αυτό έχει αναγνωρίσει την δικαιοδοσία του Διεθνούς δικαστηρίου της Χάγη κάτι που δεν έχει κάνει η Τουρκία.

Το νέο δεδομένο της εποχής είναι οι Αυτόνομες Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) που εκτείνονται γύρω και πέρα από τα παράλια μιας χώρας σε συνέχεια της υφαλοκρηπίδας των ακτών, ο καθορισμός των οποίων προϋποθέτει την αποδοχή του Δικαίου της Θάλασσας κάτι που που δεν έχει κάνει ακόμα η Τουρκία.

Αρα όλα αυτά τα οποία δήλωσε ο Έλληνας υπουργό Εξωτερικών κινούνται έξω και πέρα από τα όρια της ασκούμενης εξωτερικής πολιτικής, εδώ και δεκαετίες και αυτό είναι που προκαλεί φόβους ότι βρισκόμαστε ενώπιον νέων οδυνηρών εθνικών παραχωρήσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.