Πρωτοβουλία για να σταματήσει εδώ κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Ζακύνθου πήρε ο Βουλευτής Σταύρος Κοντονής ο οποίος χθες κατέθεσε αίτηση ακύρωσης της παραχώρησής του στο ΤΑΙΠΕΔ, το γνωστό ταμείο αποκρατικοποιήσεων για την περιουσία του ελληνικού δημοσίου.
Ο Βουλευτής θέτει δημόσια ερωτήματα επειδή μέχρι τώρα κανένας πολιτικός παράγοντας του νησιού δεν προχώρησε σε λήψη απόφασης που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα για να προασπίσει (με πράξεις και όχι με λόγια) ητν περιουσία του ζακυνθινού λαού.
Σχετικά λοιπόν με την κατάθεση αιτήσεως ακυρώσεως κατά του Ελληνικού Δημοσίου και της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων στις 11-10-2012 εκ μέρους του βουλευτή Ζακύνθου Σταύρου Κοντονή, του συντονιστή της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Αντώνη Κασιμάτη και του τέως προέδρου του Λιμενικού Ταμείου Θεοδώρου Ζήβα, όσον αφορά την παραχώρηση στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) δικαιώματος παραχώρησης σε τρίτους εμπραγμάτων και άλλων δικαιωμάτων στην Χερσαία και Θαλάσσια Ζώνη του Λιμένος Ζακύνθου, ο Βουλευτής δήλωσε τα παρακάτω :
«Σήμερα καταθέσαμε αίτηση ακυρώσεως κατά της παραχώρησης του Λιμένος Ζακύνθου στο διαβόητο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. του νόμου 3986/2011 και της προοπτικής πλήρους ιδιωτικοποίησής του. Η ιδιωτικοποίηση του Λιμένος, ο οποίος αποτελεί πλέγμα ακινήτων και κινητών δημοσίων πραγμάτων, ανηκόντων στην δημόσια περιουσία του Δημοσίου και ειδικότερα κοινοχρήστων πραγμάτων των Ζακυνθινών, αποτελεί έγκλημα κατά της δημόσιας περιουσίας και του ζακυνθινού λαού. Αποτελεί συνέχεια και κορύφωση της άθλιας πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης και της τρόικας να αποστερήσουν τον ελληνικό λαό από τα πράγματα που κατά τον προορισμό τους υπηρετούν δημόσιους σκοπούς και την κοινωνική ωφελιμότητα και να τα μεταφέρει σε κερδοσκόπους, ντόπιους και ξένους. Συγκεκριμένα, η μεταβίβαση της κυριότητας των πραγμάτων του Λιμένος και των δικαιωμάτων διοίκησης, χρήσης και εκμετάλλευσής τους, θα βλάψει ανεπανόρθωτα το καθεστώς των θαλασσίων μεταφορών της Ζακύνθου, την σύνδεση των άλλων αστικών κέντρων με την Ζάκυνθο, την πρόσβαση και χρήση των Ζακυνθινών στον Λιμένα, το φυσικό περιβάλλον λόγω της προοπτικής πολεοδομικής επιδείνωσης. Τόσο στην Ζάκυνθο όσο και αλλού, η παραχώρηση των λιμανιών, των αεροδρομίων, των οδικών αξόνων, των σιδηροδρόμων, των τηλεπικοινωνιών και άλλων δημοσίων πραγμάτων αφήνει παράλυτο το κράτος και του αποστερεί τα νευραλγικά αναγκαία μέσα για την άσκηση της δημοκρατικής δημόσιας εξουσίας του. Και στερεί τους πολίτες από την απόλαυση δημοσίων και κοινωφελών αγαθών. Η θυσία όλης της υποδομής του ελληνικού κράτους υπέρ της πληρωμής του δημοσίου χρέους αλλά και των κερδών των ιδιωτών ανατροφοδοτεί συνεχώς την κρίση χρέους και υποστηρίζει μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αυτήν την πολιτική θα την σταματήσουμε τόσο κινηματικά όσο και δικαστικά.
Μας προξενεί έκπληξη ότι οι αρμόδιοι τοπικοί φορείς, αν και ενημερώθηκαν έγκαιρα, δεν έσπευσαν να ασκήσουν τα καθήκοντα που ο νόμος και η ηθική υποχρέωση απέναντι στους Ζακυνθινούς επιτάσσουν. Κατόπιν αυτού, πήραμε εμείς την ευθύνη προάσπισης των δικαιωμάτων του ζακυνθινού λαού».