Μία εβδομάδα πριν την αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου κι αν κάτι απασχολεί περισσότερο αυτή την ώρα, όλους μας, είναι το τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα των εκλογών.
Οι εμπειρίες του ελληνικού λαού από τα όσα είδαμε να συμβαίνουν τα τελευταία 15 χρόνια, δηλαδή από την λήξη των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, έως τις μέρες μας είναι τρομερές.
Οι εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις κυβερνήσεων, κομμάτων και πρωθυπουργών που οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία του 2010 πρέπει να λειτουργήσουν απόλυτα αυτοκριτικά, όχι για όλους όσους προαναφέραμε αλλά κυρίως για όλους εμάς που δώσαμε την ευκαιρία να μας κυβερνήσουν άνθρωποι και παρατάξεις που δεν κατανόησαν ποτέ το βάρος των ευθυνών τους.
Χωρίς αμφιβολία από τις 8 Ιουλίου και μετά η χώρα πρέπει να αλλάξει ρότα.
Οφείλει να νοικοκυρέψει τον γραφειοκρατικό και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα και όπου αυτό δεν είναι εφικτό, να καταργήσει τις λειτουργίες εκείνες που δεν προσφέρουν υπηρεσίες στο κράτος και τους πολίτες.
Οφείλει να μεταφέρει πόρους και πιστώσεις εκεί που θα διορθωθούν οι ανεπάρκειες του δημόσιου τομέα και να εφαρμοστεί ένα ταχύρυθμο πρόγραμμα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και περιορισμού της γραφειοκρατίας.
Οφείλει να ενισχύσει την δικαιοσύνη, την υγεία, τις δυνάμεις ασφαλείας και την παιδεία αλλά παράλληλα να αναδιοργανώσει τους ΟΤΑ στην κατεύθυνση οι πολίτες να απολαμβάνουν των υπηρεσιών για τις οποίες φορολογούνται.
Εν τέλει το κράτος απαιτεί πολύ σοβαρές μεταρρυθμίσεις και αλίμονο στη χώρα εάν αυτές δεν γίνουν ούτε και με την επόμενη κυβέρνηση.