Η Ε.Ε. δυσκολεύεται τα τελευταία 24ωρα να αναδείξει πολιτική ηγεσία να την εκφράσει για τα επόμενα πέντε χρόνια σε πείσμα όλων, όσων διατείνονται πως η γηραιά ήπειρος εξακολουθεί να γοητεύει τους λαούς.

Οι εμφανείς πολιτικές αποκλίσεις των τελευταίων χρόνων στα περισσότερα κράτη μέλη έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τις διαπραγματεύσεις. Αυτές που στο παρελθόν συνήθως κατέληγαν σε συμβιβασμούς ανώδυνους για την ουσία και το περιεχόμενο της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Τώρα πλέον οι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται μεταξύ ευρωπαϊστών, κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς κατεύθυνσης αλλά μεταξύ συστημικών και αντισυστημικών δυνάμεων, λαϊκιστών και εκσυγχρονιστών, ακροδεξιών και κεντρώων και τέλος πάντων μεταξύ ηγετών που διαφωνούν σε πολλά πράγματα.

Αυτή η εξέλιξη είναι μοιραίο να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στο μέλλον, μεγαλύτερα ίσως από αυτό της εκλογής νέου προέδρου της Κομισιόν.

Γι αυτό και δύσκολα θα υπάρξουν στο μέλλον κοινά συμφωνημένες πολιτικές μεταξύ των κρατών μελών όσο η εκπροσώπηση των λαών της Ε.Ε. εμφανίζει την εικόνα ενός μωσαϊκού.

Ως εκ τούτου, όταν ακούμε να μιλάνε για κοινή ευρωπαϊκή πολιτική σε μεγάλα και σύνθετα προβλήματα που ξεφεύγουν από τα όρια μιας κοινά συμφωνημένης οικονομικής πολιτικής, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Οι διαφορές, μεταξύ τους, δυστυχώς είναι μεγάλες και τα συμφέροντα, σε καμία περίπτωση κοινά!