15 χρόνια μετά την εξυγίανσή του του χειμάρρου του Αγίου Χαραλάμπη μια περιορισμένη αποστράγγιση του στο χώρο της γέφυρας για την εγκατάσταση του συνεργείου που θα την στερεώσει και θα την ανακατασκευάσει, ήταν ικανή για να αναδείξει την εκτεταμένη ρύπανση που ακολούθησε και την απουσία κάθε πρόνοιας για την διατήρηση του, σε ανεκτά – από πλευράς υγιεινής – επίπεδα.
Περισσότερο από ένα μέτρο βούρκου και λάσπης χρειάστηκε να αφαιρέσουν τα σκαπτικά μηχανήματα προκειμένου φτάσουν έως την τσιμεντόστρωση του 1999 και να αναδείξουν τα θεμέλια της ταλαιπωρημένης – ιστορικής πια – γέφυρας του Αγία Χαραλάμπη που φέρεται να χτίστηκε στην περίοδο της Αγγλικής προστασίας.
Παρά το γεγονός ότι η τσιμεντόστρωση τότε δικαιολογήθηκε ως έργο για να αποφεύγεται η συσσώρευση του βούρκου στο βάθος του χειμάρρου, κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται από την εικόνα που αντίκρισαν τεχνικοί και συνεργεία μετά την αποστράγγιση του χώρου.
Εκτός από τα εγκαταλειμμένα αντικείμενα, όπως κάδοι απορριμμάτων, μοτοποδήλατα, λάστιχα κλπ. που ασυνείδητοι έριχναν στο ποτάμι, δίχως ποτέ κανείς να ενδιαφερθεί για την ανάσυρσή τους, στην κοίτη του χειμάρρου βρέθηκαν κλαδιά από δέντρα και πολύ λάσπη που εκτιμάται ότι προέρχεται από την εκτεταμένη ρύπανση στην περιοχή και τη μεταφορά υλικού που προφανώς δεν φτάνει έως τη θάλασσα λόγω της μειωμένης κλίσης.
Τα συνεργεία που έχουν αναλάβει την στερέωση της γέφυρας του Αγίου Χαραλάμπη προχωρούν σταδιακά στον καθαρισμό της κοίτη και στην τοποθέτηση πρόχειρου αντλιοστασίου, ώστε σε περίπτωση βροχής να διοχετεύονται τα νερά στη θάλασσα και να μην πλημυρίζει το εργοτάξιο.
Οι αψιδωτές βάσεις
Ωστόσο μετά την αφαίρεση της λάσπης από την κοίτη του χειμάρρου με θαυμασμό όλοι αντίκρισαν τις πέτρινες αψιδωτές βάσεις της γέφυρας που κατασκευάστηκαν με απόλυτη γεωμετρία πριν αιώνες για να την διατηρήσουν όρθια έως τις μέρες μας. Πρόκειται για βάσεις κατασκευασμένες από λεξευμένη γερακόπετρα και οι οποίες εφόσον καθαριστούν και αναδειχθούν θα λαμπρύνουν την εικόνα της γέφυρας αλλά και της περιοχής.