ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ !
Με πολύ ικανοποίηση πληροφορήθηκα από τα Ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης, την Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου, ότι το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να δώσει λύση στο θέμα που έχει δημιουργηθεί με το τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ, μετά τις έντονες πιέσεις που ασκούνται από πολλούς δημάρχους σε όλη την Ελλάδα και, βεβαίως, από την ίδια την κοινωνία.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα του aftodioikisi.gr,πραγματοποιήθηκε σύσκεψη υπό τον υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο, κατά τη διάρκεια της οποίας εξετάστηκαν εναλλακτικές προτάσεις για τη διεύρυνση των κατηγοριών όλων όσοι απαλλάσσονται από το τέλος αλλά και την αλλαγή της διαδικασίας πληρωμής-επιστροφής.
Δεν γνωρίζω αν το τέλος είναι αντισυνταγματικό ή όχι. Αυτό θα το κρίνουν τα αρμόδια δικαστήρια. Το βέβαιο είναι ότι το τέλος αυτό επιβαρύνει δυσβάσταχτα τους ήδη καταπονημένους από την οικονομική κρίση και τα μέτρα λιτότητας συμπολίτες μας.
Η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στην επιβολή του τέλους, ήρθε μετά από σειρά ενεργειών πολλών δημάρχων, είτε με επιστολές τους περί της «εσφαλμένης και πρόχειρης νομοθέτησης του ειδικού τέλους ακινήτων», με ανακοινώσεις περί της «αδικίας της διακοπής του ρεύματος σε αυτούς που πραγματικά αδυνατούν να το πληρώσουν αλλά και την επικινδυνότητα του συγκεκριμένου μέτρου», με ψηφίσματα Δημοτικών Συμβουλίων περί καταδίκης του τέλους και συμπαράστασης στους αδύναμους οικονομικά δημότες οι οποίοι αδυνατούν να το πληρώσουν, είτε με την κατάθεση εξωδίκων και υπομνημάτων στον Εισαγγελέα και τη ΔΕΗ,όπως και με αιτήσεις ακυρώσεων του τέλους ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Πιστεύω, ότι ο μόνος έντιμος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος από την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι να διατυπώσει και να απευθύνει πρόταση αλλαγής του νόμου για την επιβολή του τέλους, έτσι που αυτό να αποδεσμεύεται από τη ΔΕΗ και να εισπράττεται από τις ΔΟΥ, με κριτήρια που πρέπει να προβλέπουν την πλήρη απαλλαγή των απόρων και αναξιοπαθούντων, αλλά και την κλιμακωτή επιβολή του στους πολίτες, ανάλογα με το αν αφορά την πρώτη κατοικία τους, την έκταση του ακινήτου, το εισόδημα του υπόχρεου ιδιοκτήτη κ.α. κριτήρια, εύκολα ελέγξιμα και επαληθεύσιμα, που μπορούν να θεσπιστούν, ώστε να γίνει πραγματικότητα η δίκαιη κατανομή των βαρών στους πολίτες για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Βεβαίως, πιστεύω ότι κανένας δήμαρχος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δημιουργεί η επιβολή του τέλους στους δημότες του, προτρέποντάς τους να παρανομήσουν μη πληρώνοντας. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν επικροτούμε την παρανομία, σε όποια της μορφή. Εξ άλλου, η μη πληρωμή μπορεί να «οδηγήσει σε αναγκαστικά μέτρα είσπραξης από την πλευρά της Πολιτείας (κατάσχεση μετρητών ή κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων)» και έτσι η προτροπή μας προς τους πολίτες να τους ζημιώσει ανεπανόρθωτα. Και τέλος, γιατί το «δεν πληρώνω» έχει πάντα δύο όψεις : «Δεν πληρώνω γιατί έτσι θέλω» και «Δεν πληρώνω γιατί δεν έχω». Την πρώτη περίπτωση την αντιμετωπίζουμε χρόνια και χρόνια τώρα στη χώρα μας και αποτελεί μία από τις παθογένειες που μας οδήγησαν στην παρούσα δυσμενή θέση. Αφορά αυτούς που δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο Δημόσιο, φοροδιαφεύγουν και περνούν καλά εις βάρος των κορόιδων που πληρώνουν και πληρώνουν για όλους. Την δεύτερη περίπτωση πρέπει να αντιμετωπίσει το κράτος, με κοινωνική ευαισθησία και διάθεση ελάφρυνσης των βαρών. Εδώ είναι που μπορούν να μπουν κριτήρια απαλλαγής και διαβάθμισης στην επιβολή του τέλους.
Θεωρώ, ακόμα, φαρισαϊσμό –και ποτέ δεν θα το τολμούσα απέναντι στους δημότες– το να ισχυριστεί ένας δήμαρχος ή μία δημοτική αρχή ή το δημοτικό συμβούλιο με απόφασή του, ότι θα στηρίξει νομικά τους δημότες για την απαλλαγή τους από το τέλος ή κατά της ΔΕΗ για να μην κοπεί η ηλεκτροδότησή τους. Κανένας Δήμος και κανένας δήμαρχος δεν μπορεί πρακτικά να κάμει κάτι τέτοιο, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια δαπάνη. Μόνο ηθική μπορεί να είναι η στήριξη του Δήμου προς τους αναξιοπαθούντες δημότες που αδυνατούν να πληρώσουν το τέλος.
Η όποια παρέμβαση του Δήμου για ελάφρυνση των δημοτών του μπορεί να είναι μόνο, ή στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσης της δημοτικής κοινωνικής πολιτικής υπέρ των πληττομένων από τα μέτρα, ή προς την Πολιτεία για την αλλαγή του νόμου προς το δικαιότερο. Κάθε άλλη δήλωση περί άλλου είδους υποστήριξης, μόνο μικροπολιτικούς σκοπούς ή εκλογικίστικες τακτικές προσέλκυσης ψήφων απελπισμένων μπορεί να εξυπηρετεί. Εμείς δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε ότι θα παίξουμε με την ανέχεια και τη φτώχια της κοινωνίας, ούτε και με την αδυναμία ανθρώπων που η κρίση και τα μέτρα λιτότητας τους έχουν καταπονήσει και υποβαθμίσει από το επίπεδο ζωής στο οποίο βρίσκονταν ένα χρόνο πριν.
Ο Δήμος μας συμπαρίσταται και θα συνεχίσει να συμπαραστέκεται εμπράκτως στους συμπολίτες μας που πλήττονται και υποφέρουν από τη βαριά ύφεση στην οποία βρισκόμαστε και για την οποία, οι περισσότεροι δεν ευθύνονται. Συμπαραστεκόμαστε με τη διεύρυνση της κοινωνικής μας πολιτικής, με την διατύπωση αιτήματος αλλαγής του νόμου για το τέλος ακινήτων, όχι όμως και με το δημαγωγικό: «μην πληρώνετε».
Δεν θα εξαπατήσουμε ποτέ τους συνδημότες μας, λέγοντάς τους «φέρτε μας τους λογαριασμούς σας και έχουμε να κάμουμε εμείς» γιατί μόνο στην απόγνωση της κατάσχεσης θα τους οδηγούσαμε με μια τέτοια επιπόλαια ή εγκληματική αποκοτιά.