Έλλειψη σοβαρότητας, τουλάχιστον, δείχνει η εσπευσμένη κυβερνητική απόφαση να αλλάξει τον αριθμό των Δήμων σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, ανάμεσά τους η Κεφαλονιά και η Κέρκυρα.

Βεβαίως γνωρίζουμε από παλιά, δηλαδή από προηγούμενες κυβερνήσεις, ότι αυτή η πολιτική τακτική ακολουθείται με τη λογική ότι βολεύει κάποιους που ενδιαφέρονται μόνο για τη νομή της εξουσίας. Όμως αυτό το πληρώσαμε χρυσό στην κυριολεξία μετά από τόσα μνημόνια κι επιπλέον, με τις αλλαγές επί αλλαγών, δεν αφήνουμε τίποτα να στεριώσει… έστω για να δούμε την αποτελεσματικότητα κάθε διαφορετικής πρότασης και το κατά πόσο μπορεί να τεθεί σωστά στην υπηρεσία του πολίτη – δημότη.

Τώρα πια σε όλη την Ελλάδα είναι μόνιμη επωδός το πόσο πετυχημένο μοντέλο ήταν αυτό με τους Προέδρους στα χωριά και  το μητροπολιτικό Δήμο. Και η επισήμανση γίνεται διότι τα νομοθετήματα με τα βαρύγδουπα ονόματα όπως «Καποδίστριας», «Καλλικράτης» κλπ., δεν βελτίωσαν την κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα της άσκησης εξουσίας αυτές τις δύο τελευταίες δεκαετίες που κάναμε πειράματα χωρίς σωστή προετοιμασία.

Τώρα λοιπόν επαναλαμβάνεται το σκηνικό και δεν ρωτήθηκαν καν οι τοπικές κοινωνίες για να εκφράσουν τη γνώμη τους, έστω με μια διαβούλευση βρε αδελφέ…

Το χειρότερο όλων είναι πως οι αλλαγές στους Δήμους ετοιμάζονται παραμονές εκλογών, μετά από τα γνωστά μαγειρέματα που γίνονται στα κλειστά πολιτικά γραφεία, για να πουν κάποιοι κυβερνητικοί ζήτω το βράδυ των εκλογών που θα κλείσουν οι κάλπες.

Αυτά, εκτός από έλλειψη σοβαρότητας χαρακτηρίζονται και από σκοπιμότητες, συμπεριφορές δηλαδή που βρίσκονται πολύ μακριά από αυτά που περιμένουμε σε ένα οργανωμένο ευρωπαϊκό κράτος!

Και το ερώτημα εδώ δίπλα στη γειτονιά μας είναι ένα και μοναδικό: μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν καταλήξαμε αν το Αργοστόλι και το Ληξούρι πρέπει να είναι ένας ή δύο Δήμοι;

A.Ξ.