Κριτική στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων ασκεί ο συνδυασμός της Λαϊκής Συσπείρωσης για τις αποζημιώσεις του ΜΠΑΛΛΟΥ, καθώς η ΠΙΝ ανακοίνωσε ότι δόθηκαν οι αποζημιώσεις ενώ η ΛΑΣΥ καταγγέλλει κοροϊδία.
Η ανακοίνωση – καταγγελία της ΛΑΣΥ αναφέρει:
Την ικανοποίησή της, εξέφρασε η Περιφερειακή Αρχή (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) για την καταβολή μέρους των αποζημιώσεων, σε ένα μικρό αριθμό πληγέντων, από τις καταστροφές του «ΜΠΑΛΛΟΥ» και δεν ντράπηκαν που:
- Έχουν περάσει 8 μήνες από τις καταστροφές, χωρίς καμία ουσιαστική ανακούφιση και οικονομική ενίσχυση στους πληγέντες,
- Από τις περίπου 220 αιτήσεις που έχουν κατατεθεί, η καταβολή της προκαταβολής αφορά μόνο σε 60 πληγέντες,
- Η καταβολή αφορά στην προκαταβολή ύψους 20% της «συνολικής αποζημίωσης»
Ταυτόχρονα δεν γνωρίζει κανείς:
- Ποιο είναι το τελικό ποσοστό που θα δοθεί από την Κυβέρνηση; Σε προηγούμενες καταστροφές στα άλλα νησιά είχε «κλειδώσει» στο 55% της ζημιάς τους, που καμία σχέση δεν έχει με το 100%.
- Πότε θα ολοκληρωθεί η καταβολή και αυτού του 20% σε όλους τους δικαιούχους;
Η Περιφερειακή Αρχή στηρίζει ανερυθρίαστα την Κυβέρνησή και με την προσφιλή της μέθοδο παραπέμπει το πρόβλημα στο απώτερο μέλλον. Και οι δυο μαζί, όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για την ουσιαστική αποκατάσταση των συνεπειών από την πλημμύρα, την εξασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων, την απλοποίηση και επίσπευση των διαδικασιών για τις αποζημιώσεις των πληγέντων αλλά συνεχίζουν την κοροϊδία.
Φτάνει πια ο εμπαιγμός!
Να ανέβει η απαιτητικότητα για την πλήρη αποζημίωση όλων των πληγέντων από τις πλημμύρες, για την αποκατάσταση των ζημιών, για την πραγματοποίηση των αντιπλημμυρικών – αντιδιαβρωτικών έργων, που χρειάζονται.
Ο κίνδυνος μιας επόμενης πλημμύρας παραμένει ανοιχτός. Διαπιστώνεται στην πράξη ότι και τώρα, παραμένουμε ανοχύρωτοι με ευθύνη της κυβέρνησης και Περιφερειακής Αρχής, παρά τα μεγάλα λόγια της ολοκλήρωσης των αντιπλημμυρικών έργων, τις φιέστες και τις αλλεπάλληλες επισκέψεις των Υπουργών της κυβέρνησης στην Κέρκυρα. Ο λαός μας βιώνει μια διαχρονική, αντιλαϊκή, πολιτική που τα έργα για την προστασία της ζωής του είναι μη επιλέξιμα, την ίδια ώρα που χαρίζονται τεράστια ποσά για τις ανάγκες εργολαβικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
Καμιά ανοχή στην κοροϊδία, οργάνωση και αγώνας είναι η μόνη απάντηση.