Την 24η Φεβρουαρίου θα την θυμόμαστε για πολλές δεκαετίες, όλοι όσοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις στον ταραγμένο κόσμο και ονειρευόμαστε πως θα τον ηρεμήσουν, κάποτε το διεθνές δίκαιο και οι πανανθρώπινες αξίες. 

33 χρόνια από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και 27 χρόνια από την Διάσκεψη για την Ασφάλεια  και τη συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ο πόλεμος επιστρέφει στην Ευρώπη και οι εφιάλτες του παρελθόντος ξυπνούν μνήμες που όλοι θα θέλαμε να είχαν ξεχαστεί. 

Δεν θα πούμε τι έφταιξε ή τι φταίει. 

Όσο κι αν σε πολλούς αρέσει να συμπεριφέρονται ως δικαστές, εμείς θα αποποιηθούμε αυτό τον ρόλο όχι διότι δεν έχουμε γνώμη και ίσως αρκετή γνώση αλλά διότι το πρόβλημα στον πυρήνα του εντοπίζεται στις κραυγαλέες αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν το μόρφωμα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης εδώ και δεκαετίες.

Στη Ρωσία, παρά την κατάρρευση του κομμουνισμού οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν αποκαταστάθηκαν και η παντοκρατορία Πούτιν το αποδεικνύει περίτρανα. 

Κανείς δεν περιμένει από το Ρώσο ηγέτη να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο όταν δεν σέβεται τις δημοκρατικές διαδικασίες στη χώρα του. 

Κι εδώ εντοπίζεται η αδυναμία της Ευρώπης να διαχειριστεί την περίπτωση του. Ποτέ δεν κατάφερε να ορθώσει ανάστημα ισχυρής και ανεξάρτητης δύναμης. Ποτέ δεν επιδίωξε να διαμορφώσει τους όρους συνύπαρξης με τους γείτονές της.  Ποτέ δεν έθεσε πάνω από τα ιδιαίτερα οικονομικά συμφέροντα των κρατών μελών τις ιδρυτικές διακηρύξεις της.

Γι αυτό και οι Ρώσοι μπήκαν στην Ουκρανία και οι Τούρκοι στη Λιβύη (αφού ποτέ δεν έφυγαν από την Κύπρο) και ποιός ξέρει τι άλλες παράνομες ενέργειες θα δούμε στο μέλλον γύρω μας. 

Φίλιππος Συνετός