Στη μαγευτική μας νήσο το “δούλεμα” έχει λαμπρά παράδοση και πάει γόνυ! Ήδη από τα σάπια τρυγόνια του “Χάση” “δουλεύουμε” ακατάπαυστα εαυτούς και αλλήλους. Είναι κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της δημοκρατικής μας λαϊκότητας!
Ορισμένες φορές, βέβαια, ξεπερνάει τα όρια, καταντάει αηδία και αποδυναμώνεται η επιδραστικότητά του. Και τότε, για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του, οι “δουλευτές” καταφεύγουν στη βοήθεια της επιστήμης!
Στον Ότο φον Μπίσμαρκ αποδίδεται η φράση: “Καθηγητές τρεις, εχάθη η πατρίς”. Σκέψου τώρα να μαζεύουνται και καμμία δεκαρία! Σας φέραμε και καθηγητάδες του Πολυτεχνείου, τι άλλο θέλετε; Σωθήκαμε!
Αυτή η εμπλοκή των “ειδικών” μπορεί να είχε μία δικαιολογία πριν από 40 χρόνια. Τη σήμερον ημέρα, μόνον η παρέμβαση της Εκκλησίας θα μπορούσε να προκαλέσει ένα θαύμα νεκρανάστασης ή ταρίχευσης του σεσηπότος λειψάνου του “Παναγιώτη”. Αλλά και για τέτοια συνεργασία ουκ έστιν ειρήνη και ευδοκία..
Δεν θα ήθελα επ ουδενί να είμαι στη θέση του βουλευτή Ζακύνθου, αν έκανε το απονενοημένο διάβημα να αποταθεί σε “πηγές χρηματοδότησης”, εκπροσωπώντας τη ζακυνθινή σοβαρότητα και φερεγγυότητα.
Ω ρε μάνα μου! Δούλεμα έδωκας, δούλεμα θα λάβεις! Ας μη γράψω τι θα πάρουμε..
Μία πιθανολογούμενη απάντηση από κρατικούς και κυβερνητικούς παράγοντες, σε αίτημα χρηματοδότησης του “επιστημονικού πορίσματος”, θα ήταν: – Δεν λέτε ότι το “Ναυάγιο” ανήκει στον ζακυνθινό λαό; Ε, πληρώστε εσείς οι ιδιοκτήτες τα έξοδα!
Ξέρουμε, άλλωστε, εκ πείρας, τι τόπο έχουν πιάσει δημόσιοι πόροι και δωρεές ευεργετών προς τη Ζάκυνθο. Δεν φτάνουν τα λεφτά που ξοδεύει το Κράτος για να σας στέλνει πυροσβεστικά αεροσκάφη, κάθε λίγο, για τσι φωτίες που ανάβετε αβέρτα και καλύπτετε τους εμπρηστές;
Από ό,τι διαβάζω και καταλαβαίνω ο βουλευτής μας σπρώχνει διακριτικά το θέμα προς τον Δήμο Ζακύνθου. Τώρα μάλιστα! Βάνουμε τσου λύκους ή τσου ψεύτες βοσκούς να περιθάλψουν τα πρόβατα.
Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους πισινούς. Δώρα της φύσης, όπως ο Λαγανάς, και της τύχης, όπως το “Ναυάγιο”, μπορούν να αξιοποιηθούν αειφόρα από έξυπνους, σοβαρούς, προνοητικούς και δραστήριους ανθρώπους και όχι από τρωκτικά της κονόμας και της αρπαχτής. Τι να λέμε τώρα..
Μα πόσα σκαλιά έχει αυτή “του κακού η σκάλα”;
Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε, με τα μυαλά που κουβαλάμε. Έχουμε πολλή δουλειά να κάμουμε και πολλές εξετάσεις να περάσουμε για να αποκαταστήσουμε, ίσως, κάποτε, τη χαμένη μας υπόληψη..
Άσχετο αλλά επίκαιρο. Παρακολουθώντας τους δύο μεγίστους φωστήρες της “λαϊκής δεξιάς”, πρώην πρωθυπουργούς, παρουσία και της κυρίας Βασιλικής Θάνου, να γλύφουν την “Εστία” και τη “Δημοκρατία” (εμένα μου λες!) συνειδητοποιεί άπας νουνεχής από τι “πνεύμα και ηθική” έχει περάσει και έχει, προσωρινά έστω, γλυτώσει ετούτη η χώρα.
Γκρίνια, γκρίνια με τον Κυριάκο, αλλά κοίτα και κάτι πουλάκια ολόγυρα!
4 – 7 – 24
Ηλίας Μάργαρης
Υ.Γ. Γειά σου, Θοδωρή Πομόνη! Και για τσου πικραμένους μας προγόνους, “με λογισμό και μ’ όνειρο”, μέχρι τέλους..
Αγαπητέ και πάντοτε αληθινέ και Μόνε Ζακυθινέ αντάξιε άλλων εποχών Φίλε μου Ηλία , παλαιόθεν περίπου συμμαθητή μου ( εγώ μια τάξη μικρότερος ) του Ά δημοτικού σχολείου της χώρας τότε , σε παρακολουθώ και διαβάζω πάντα με προσοχή τις σπάνιες εμφανίσεις σου στον ντόπιο τύπο ! Λένε πάντα την αλήθεια , πικρή μεν αλλά ….
Αναρωτιέμαι για την αναγκαιότητα της ύπαρξης του σαπιοκάραβου , που απο την μία γέμισε πεκούνια τις τσέπες όλων αυτών των δήθεν περί τον τουρισμόν ασχολουμένων με τέτοια σάπια ηλίθια ¨ μνημεία ¨ , από την άλλη καταστρέψανε μια μικρή όμορφη φυσική παραλία σε σημείο που μια και μόνη φορά που πήγα έφυγα τρέχοντας από το νερό και την κίτρινη θάλασσα γεμάτη από ολα τα απόβλητα των φυσικών αναγκών αυτών των υψηλού επιπέδου επισκεπτών-τουριστών !
Ευτυχώς που και το ίδιο το φυσικό περιβάλλον διαμαρτυρήθηκε με τον τρόπο του !
Κάποια στιγμή θα με ενδιέφερε η γνώμη σου για αυτό το ναυαγισμένο ναυάγιο πολλών μορφών και εννοιών συνάμα !
Τόση έγνοια , τόσες αέναες και άνευ ουσίας συζητήσεις και τόσες επιστημονικές συναρθροίσεις και έρευνες ¨ περί όνου σκιάς ¨ κατά την γνώμη μου !
Σου έστειλα προ μηνών τους χαιρετισμούς μου και την αγάπη μου πάντοτε , την εμπεριέχουσα πρωτίστως μνήμες κι βαθειά εκτίμηση , με την γυναίκα σου την Αντωνια που τυχαία συνάντησα σε πρόσφατη επίσκεψη μου στην μικρή μας πόλη . Με την ίδια πάντα εκτίμηση!