Έχουν περάσει λίγα χρόνια από τότε που είδαμε τους πρώτους Ασιάτες να καταφθάνουν στο νησί μας για ολιγοήμερες διακοπές και παρότι η ζήτηση ήταν αυξανόμενη από την πολύ μεγάλη τουριστική αγορά της Ασίας, εμείς δεν ανταποκριθήκαμε και τα αφήσαμε όλα στον αυτόματο πιλότο!

Είχαμε τις προϋποθέσεις και τα φόντα να αναπτύξουμε το τουριστικό προϊόν και μάλιστα με επισκέπτες που εκτός από το πασίγνωστο ναυάγιο, δείχνουν ενδιαφέρον για τον πολιτισμό μας. Βασιστήκαμε όμως στην απλοϊκή, επιπόλαιη και άκρως αντιεπαγγελματική λογική ότι έτσι κι αλλιώς θα συνεχίσουν να έρχονται, η οποία είναι καταστροφική, όπως φαίνεται πλέον από την πορεία των γεγονότων.

Οι αφίξεις των τουριστών από την Κορέα, την Κίνα και άλλες ασιατικές χώρες είναι φθίνουσες, ενώ στην αρχή είχαμε έλευση ακόμα και τους χειμερινούς μήνες! Οι Ασιάτες επέλεγαν το νησί μας ακόμα και το Δεκέμβριο μήνα, ταξίδευαν με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και έφταναν στη Ζάκυνθο για να φωτογραφίσουν το ναυάγιο, αγνοώντας το κρύο και τα προβλήματα που έχουν το χειμώνα οι νησιωτικές περιοχές.

Η ευφορία που υπήρχε εκείνη την εποχή δεν μετατράπηκε σε έργο και προγραμματισμό, δεν υπήρξε η παραμικρή οργάνωση για τους επισκέπτες αυτούς που προτιμούσαν το νησί μας με πολύ εύγλωττο τρόπο, δεν κάναμε ούτε μία παρέμβαση για να τους εξυπηρετήσουμε και τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Οι ευθύνες για την αρνητική πορεία των αφίξεων επιμερίζονται σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο, είναι δε τεράστιες γιατί υποδηλώνουν την ανικανότητά μας να αξιοποιήσουμε ακόμα και αυτό που μας προσφέρεται στο πιάτο.

Πριν από λίγες ημέρες σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης σε κεντρικό ραδιοφωνικό σταθμό, αναφέρθηκε στην ανάγκη να στραφούμε στην τεράστια Ασιατική τουριστική αγορά για να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των τουριστών από την Κίνα κι εμείς δεν μπορεί παρά να εκφράσουμε τη λύπη μας για ότι είχαμε και χάνουμε στην πορεία του χρόνου.

Είναι δε άξιο πολλών σχολίων το ότι το ναυαγισμένο πλοίο «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ» που σαπίζει μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο πάνω στην αμμουδιά των δυτικών ακτών της Ζακύνθου, μόνο υποσχέσεων έχει τύχει από όλες τις αρχές. Έχουμε χορτάσει από λόγια που μας είπαν οι τοπικοί παράγοντες και οι κατά καιρούς επικεφαλής του υπουργείου τουρισμού, αλλά στο δια ταύτα κανένας δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τη συντήρησή του και κινδυνεύουμε να χάσουμε ότι μοναδικά όμορφο μας χάρισε η φύση και λειτουργεί ως μαγνήτης στα πέρατα του κόσμου….

Αυτά για το πρώτο σχολιογραφικό κείμενο της χρονιάς και έπεται συνέχεια… διότι μόνο στα λόγια στηρίζουμε το μεγαλύτερο οικονομικό πυλώνα του τόπου μας!