Οπως κι άλλες φορές έχουμε επισημάνει, ορισμένες από τις αρχές που κατά καιρούς ψηφίζουμε και εκλέγουμε, περνάνε το κατώφλι των διοικήσεων και δεν καταλαβαίνουν γρι από αρμοδιότητες, ευθύνες και υποχρεώσεις, καθόλη την διάρκεια της θητείας τους.
Δεν φταίνε αυτοί. Ούτε φταίνε αυτοί που τους ψηφίζουν.
Φταίνε οι κυβερνήσεις που όταν νομοθετούν για το ποιοi θα διαχειρίζοnται σοβαρές δημόσιες υποθέσεις, δεν βάζουν κάτω μια σειρά από κριτήρια και προσόντα που πρέπει να διαθέτουν οι αιρετοί για να μην τα κάνουν “θάλασσα κι αλμυρό νερό”.
Η παραπομπή της Ελλάδας στο Δικαστήριο της Ε.Ε. για παράβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και η διαφαινόμενη καταδίκη με την επιβολή ενός τσουχτερού προστίμου που θα αντληθεί από τον εθνικό μαςπροϋπολογισμό, αποτελεί όνειδος για την διοικητική επάρκεια των πολιτικών στελεχών της Περιφέρειας Ι.Ν. και των φορέων της.
Και μέχρι να γίνει αυτό δεκάδες διπλωμάτες, νομικοί σύμβουλοι και υπηρεσιακοί παράγοντες των συναρμοδίων υπουργείων θα καταναλώσουν ένας μεγάλο αριθμό ωρών εργασίας για να μετριάσουν τις δυσμενείς συνέπειες από την βλακεία ή την ανεπάρκεια κάποιου ή κάποιων αιρετών, που δεν έκανε σωστά τη δουλειά του, την ώρα που έπρεπε.
Είναι πολλά τα παραδείγματα που η χώρα μας πληρώνει αυτού του είδους τις ανεπάρκειες. Μια ξεχαρβαλωμένη κρατική γραφειοκρατία με πολιτικό προσωπικό αφοσιωμένο μόνο στις ανάγκες της πολιτικής του επιβίωσης, μέσα από μικροπολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές, είναι το κράτος στην περιφέρεια, πάνω στο οποίο ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση πρέπει να αφιερώσουν χρόνο και κόπο για να το κατανοήσουν και να το μεταρρυθμίσουν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Φίλιππος Συνετός
Το σκεπτικό “ψηφίζουμε όποιον μας κερνάει στα πανηγύρια” είναι παλιό αλλά έχει βαριές συνέπειες στην καθημερινή ζωή και στην κοινωνία.
Η Πολιτεία έχει θεσπίσει πρόστιμα, ων ουκ έστιν αριθμός, για κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά των πολιτών της. Ένα από αυτά τα ατομικά πρόστιμα (μεταξύ άλλων συνεπειών) αφορά και την παράβαση καθήκοντος των πολιτικών προσώπων με αποτέλεσμα την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Η ανεπάρκεια, η ανικανότητα ή η αδιαφορία του παραβάτη δεν αποτελούν ελαφρυντικά για το αδίκημα. Το γκολ μετράει.
Νόμοι υπάρχουν. Στο χέρι της αδέκαστης Δικαιοσύνης είναι να καλέσει αυτούς τους ΆΧΡΗΣΤΟΥΣ ανευθυνοϋπεύθυνους σε απολογία των πεπραγμένων τους (ούτε αυτό καν δε γίνεται) και να εφαρμόσει επί τέλους τα αυτονόητα. Η προ πολλού χαμένη αξιοπρέπεια και η υπομονή των μισθωτών και των συνταξιούχων έχουν εξαντληθεί. Αυτό το τελευταίο, προς κάθε ενδιαφερόμενο.