Η Ελλάδα του 2021 θυμάται, χαίρεται και γιορτάζει τα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης του 1821.
Δεν υπάρχει άλλη επέτειος από την εποχή της ανεξαρτησίας του ελληνικού λαού, τόσο βαθιά πατριωτική απ’ αυτήν και τόσο σημαντική για την διαμόρφωση του σύγχρονου κοινωνικού γίγνεσθαι.
Αυτό που χρειάζεται να δούμε είναι αν η εξέλιξη του νέου ελληνικού κράτους ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες εκείνης της εποχής κι αν σημερινή Ελλάδα αντιμετωπίζει τις παρακαταθήκες εκείνης της εποχής υπό το πρίσμα της ιστορικής ευθύνης που προκάλεσε ο αγώνας για την ανεξαρτησία.
Χωρίς αμφιβολία η σημερινή Ελλάδα εξελίχθηκε δυναμικά στην πορεία του χρόνου, απελευθέρωσε αλλά και απώλεσε “χαμένες” πατρίδες, διαμόρφωσε όρους προόδου και εθνικής συνοχής, υπέστη καταστροφές αλλά κατήγαγε και εθνικές νίκες και διαμόρφωσε ένα κοινωνικό ιστό επηρεασμένο από τα “ρεύματα” της κάθε εποχής, σύγχρονο και ευρωπαϊκό.
Εν κατακλείδι ελάχιστοι θα διαφωνήσουν ότι η σύγχρονη Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερη και πολύ καλύτερη από την Ελλάδα του πρώτου εθνικού κράτους, του 1832. Εκεί που το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση είναι ο τρόπος που θα αντιμετώπιζαν την σύγχρονη Ελλάδα, όλοι εκείνοι οι πολέμαρχοι και οι δημογέροντες, ακόμα και οι φιλέλληνες που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821 και την προσδιόρισαν ως τη μήτρα του νέου ελληνικού κράτους.
Τότε που “όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά” οδηγός της εξέγερσης δεν ήταν μόνο τα εθνικά ιδεώδη. Ήταν και το άσβεστο μίσος μετά από αιώνες καταπίεσης που στις μέρες δεν μπορεί και δεν πρέπει να επηρεάζει τις σχέσεις των λαών πουθενά στην οικουμένη.
Γι αυτό και ούτε αυτοί θα συμφωνούσαν σε πολλά ζητήματα, σήμερα μαζί μας αλλά ούτε κι εμείς θα αποδεχόμαστε ως εθνικά θέσφατα, αντιλήψεις και πρακτικές εκείνης της εποχής.
Εκεί ίσως που θα είχαν πολλά να μας “καταλογίσουν” είναι η απουσία ξεκάθαρης εθνικής πολιτικής στις πρακτικές ορισμένων κυβερνήσεων και κομμάτων σε ζητήματα κυριαρχίας και άμυνας που υπήρξαν άλλωστε η αιτία ο ελληνισμός να υποστεί σοβαρά πλήγματα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία το 1922 υπήρξε απότοκος μιας περιόδου διχασμού της χώρας, περίοδος κατά την οποία εξέλιπε η διορατικότητα και η αυτοσυγκράτηση. Επίσης η καταστροφή στην Κύπρο το 1974 επήλθε μετά από ολέθρια σφάλματα που διέπραξαν κυβερνήσεις της εποχής, σφάλματα που μπορούσαν να είχαν προληφθεί.
Σήμερα λοιπόν στεκόμαστε με σεβασμό και υπερηφάνια απέναντι στις επαναστατημένες γενιές του 1821 και αναμοχλεύουμε τις μνήμες και την ιστορία για να καταγράψουμε τα διδάγματα εκείνης της εποχής.
Η ιδιαίτερη πατρίδα μας η Ζάκυνθος βρέθηκε γεωγραφικά, κοινωνικά και οικονομικά σε μια θέση από την οποία μπορούσε να συμμετέχει στην επανάσταση με πολλούς τρόπους αλλά και να επηρεάζει τις εξελίξεις τόσο στους κόλπους της όσο και στις διεθνείς της σχέσεις.
Εξ’ αυτού του λόγου και η Ζάκυνθος υπήρξε το μοναδικό νησί του Ιονίου που κατάφερε, χάρη στην ενεργητικότητα και τον συντονισμό φωτισμένων προσωπικοτήτων της εποχής, να προσφέρει στην επανάσταση, ανθρώπινο δυναμικό, όπλα, χρήματα και διπλωματία υψηλού βεληνεκούς.
Φίλιππος Συνετός
21 Μαρτίου 2021
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Διήμερο λαμπρού εορτασμού για την 200η επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης (video) | ErmisNews.gr
Οι εκδηλώσεις για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου | ErmisNews.gr
Ακολουθήστε το Ermisnews.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από τη Ζάκυνθο, την Ελλάδα και τον κόσμο.