Οι δομές του ελληνικού Δημοσίου αισθάνονται υποχρεωμένες να εορτάζουν τις εθνικές επετείους, για να αναβαπτίζονται σε εθνική νομιμοποίηση. Το επίσημο πρόγραμμα των “εορτασμών” εκτελείται στους ναούς της “επικρατούσης θρησκείας”. Σαν να μην υπάρχουν Έλληνες πολίτες, ισότιμοι καθ’ όλα, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Καθολικοί, Βουδιστές κλπ, καθώς και Δωδεκαθεϊστές και άθεοι!
Μέσα στις στοργικές αγκάλες του ορθοδόξου κλήρου, οι μετέχοντες του εορτασμού βοηθούνται να αναπτύξουν υγιή εθνική και ιστορική συνείδηση, μέσω της ιεροτελεστίας, ακούγοντας και το Κοινωνικό “Εξελέξατο Κύριος την Σιών…” Οι δε εμπνευσμένοι “πανηγυρικοί” λόγοι, από αγγαρεμένους δημοσίους υπαλλήλους, είναι κανονικές εξετάσεις εθνικοφροσύνης απέναντι σε άγρυπνους ιεροεξεταστές.
Η τυποποίηση και η ρουτίνα είναι οι εγγυήσεις που προσφέρει το ελληνικό Δημόσιο, για να αποκρούονται και να αποκλείονται κίνδυνοι ενοχλητικής διακίνησης ανεπισήμων σκανδαλωδών ιδεών, εκτός υγιών πλαισίων αγόνων εγκεφάλων.
Έχοντας αποκομίσει θετικότατες εντυπώσεις από το συμπεριληπτικό επετειακό αφιέρωμα “Ζάκυνθος και Ελληνική Επανάσταση” της Γεωργίας Κόκλα – Παπαδάτου, στο φύλλο της Δευτέρας, 24 Μαρτίου, στον “ΕΡΜΗ”, μου αναζωπυρώθηκε η περιέργεια να παρακολουθήσω τον “πανηγυρικό” του επισήμου εορτασμού στη Μητρόπολη.
Απόλυτη ευθυγράμμιση και πιστή επανάληψη των “εορταστικών” παραδόσεων. Τσαρούχι και φουστανέλα. Σε ζακυνθινό χώρο, ούτε μισή κουβέντα για τον ρόλο της Ζακύνθου στον ξεσηκωμό του 1821.
Περισσότερο πιθανόν είναι να έγινε μνεία σε “πανηγυρικούς” στα Λεχαινά, στην Ανδραβίδα, στη Γαστούνη, στην Πάτρα. Άσε το Μεσολόγγι.
Η επιδίωξη της Χορωδίας της Μητρόπολης να ψάλλει τον Παιάνα των ζακυνθινών Φιλικών
“Εφθασε η λαμπρά στιγμή” βγήκε από το “επίσημο” πρόγραμμα και ακούστηκε μετά τη λήξη της λαμπρής τελετής και τον Εθνικό Ύμνο, όταν οι εκκλησιαζόμενοι έσπευδαν με ενθουσιασμό να παρακολουθήσουν τα βλαστάρια τους στην παρέλαση, όπου επιδεικνύουν τις δεξιότητές τους στη μπόσα-νόβα!
Ευτυχώς χώρεσε μέσα στο επίσημο πρόγραμμα η ιαχή “Αθάνατοι”! του συμπαθούς Παναγιώτη, λαμπροστολισμένου με τα άμφιά του! Ας μην αναφερθώ σε άλλες ελληνοχριστιανικές γραφικότητες μεταξύ των “επισήμων”!
Μία σειρά από μοναδικά άσματα, προεπαναστατικά και επαναστατικά, της ιστορικής Ζακύνθου, θα έπρεπε, αν υπήρχε στοιχειώδης αυτοσυνειδησία στη σημερινή ζακυνθινή κοινωνία, να αντηχούν δίνοντας ζωή και νόημα στην επέτειο. Αλλά αυτή η τιμή επιφυλάσσεται μόνο στα καρναβαλικά ακούσματα, αυθεντικής ελληνικότητας, αισθητικής ποιότητας και εθνοπλαστικής λειτουργικότητας. Αυτοί είμαστε…
Έχουμε σοβαρό πρόβλημα στη “νήσο των ποιητών” (χωρίς, βέβαια, να φταίνε οι ποιητές!). Πολύ βαθύτερο και υπαρξιακό από αυτά που φαίνονται στην επιφάνεια.
Είπαμε να διαλύσουμε το επτανησιακό κράτος, ασύγκριτα καλύτερο από το κρατικό υβρίδιο του Γεωργίου Α’, όπου μας έσυρε και μας σκόρπισε ο Λουμπάρδος, για χάρη τση ελληνικής παντιέρας.
Αλλά όχι και να “τριπλοξεβαφτιστούμε”, που έγραψε και ο Γιάννης ο Τσακασιάνος!
25/3/25
Ηλίας Μάργαρης
Τι έκατσε και έγραψε ο χριστιανός;;;