«γη που είν’ απ’ ανθούς
κι από τραγούδια ηλιοχυμένη»
Κ. Παλαμάς («Ζάκυνθος», 1927/1930)
΄Eνα συγκλονιστικό ποίημα που έγραψε τον Αύγουστο του 2024, δημοσίευσε ο γνωστός λογοτέχνης και ποιητής Διονύσης Σέρρας, στην εφημερίδα “ΕΡΜΗΣ της Ζακύνθου“, στο φύλλο της Τρίτης 11 Μαρτίου 2025.
Ο ιστότοπος του ΕΡΜΗ αναδημοσιεύει σήμερα το ποίημα το οποίο αξίζει να διαβάσουν και να στοχαστούν όλοι οι συμπολίτες μας!
Ι
Πρώτος κ’ εδώ
του Λόγου μύστης ή ταγός
και Ίσκιος ζώπυρος μυθιστορίας ‒
ο Επικός της κορυφής
ή πάμφωτος της πλησμονής
και της πολυφημίας
υλήεσσα σε όρισε
για τα δασώδη σου βουνά
ή τα πολύσπορα φυτά σου
‒ τ’ απύρσευτα και ιερά ‒
στης Πλάσης τ’ άχραντα ταμένα
ή στα βαθιά της Μνήμης θαλερά
για θόλου άθωρα φτερά
και ώς τα βράχια της αρμύρας ριζωμένα ‒
με θρύλου φύλλα ή κλαδιά
να φέγγει άπυρη φωτιά
για σήματα παραμυθίας
‒ στον κύκλο της φωτοσκιάς
κι ώς τ’ άκρα της πυρομανίας ‒
δάκρυ της καύσης κρύβοντας
στα σωθικά της μοναξιάς
για της πνοής το παρανάλωμα
ή τ’ ολοκαύτωμα της Ιστορίας.
ΙΙ
Τώρα
εμείς εδώ
της αλλαγής και της πληγής
ιδιότυποι συν-Έλληνες
‒ στη χώρα των πυροπαθών
ή των πυρόπληκτων κριτών ‒
κρυφοί του μαύρου όμηροι
‒ λειψοί
κενοί
κακόμοιροι
(εικονικοί πατριδολάτρες) ‒
καίμε σαν τύψης αρνητές
του Κήπου τα φωτόδενδρα
ή της μαγείας τη χλωρίδα
με σπίθες ασημόφεγγες
κι αφές πυγολαμπίδας ‒
γι’ αρχή πορείας στρέφοντας
τους συνοδίτες τής σιωπής
από του νόστου τα οιδήματα
στην άχνα της πυροβασίας.
ΙΙΙ
Καμένη γη
‒ Πατρίδα μου ‒
με φως αυγής στις ρίζες σου
και στάλες Χάρης στο χορτάρι
σκιάζεις της φλόγας
ή της στάχτης το Στοιχειό
και για της ακαΐας
ή της αύρας θησαυρό
σποράς ανθούς και όνειρα χαράζεις.
Διονύσης Σέρρας
Ζάκυνθος, Αύγ. 2024