Από τον συμπολίτη μας Παναγιώτη Κακολύρη – Μανουρά, κάτοικο Μαχαιράδου και με αφορμή το άρθro του συνεργάτη μας, Διονυσίου Παν. Πομόνη για το ποιός σκότωσε τον Ενωμοτάρχη Κάρμινε Κανταλούπο το 1943 στη διαδρομή από το Μαχαιράδο έως τον Κοιλιωμένο, λάβαμε παρακάτω επιστολή:
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ
Με την επιστολή μου αυτή θα ήθελα να απαντήσω στον κ. Διονύσιο Παν. Πομόνη και για να αποκαταστήσω την ιστορική αλήθεια όσον αφορά το άρθρο του στην εφημερίδα ‘’Ερμής’’ Ζακύνθου με τίτλο ‘’Ποιοί σκότωσαν τον Ιταλό Ενωμοτάρχη Κανταλούπο’’. Το άρθρο δημοσιεύτηκε την Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2024.
Στο σπίτι μας, απ’ όσο θυμάμαι, υπάρχει ένα βιβλίο που ονομάζεται “Η Ζάκυνθος στα χρόνια της σκλαβιάς’’ του κ. Διονυσίου Χ. Στραβόλεμου, ο οποίος στην σελίδα 371 αναφέρει ότι στην θέση Κανταλούπο αυτός που σκότωσε τον φερόμενο καραμπινιέρο ήταν ο Αντώνης Παν. Κακολύρης ή Μανουράς μαζι με τους συντρόφους τους. Αυτός τυχαίνει να είναι ο πατέρας μου!
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει να προσέχω να γίνω καλός, έντιμος και τα λοιπά γιατί ήμουν ο γιος του Αντώνη, ο οποίος ήταν ήρωας. Διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, καθώς και από μαρτυρίες φίλων κάποια στιγμή τον πίεσα να μου πει τι είχε γίνει εκεί.
Τότε, μου είπε πολύ απλά και λιτά, γιατί δεν του άρεσε να μιλάει για τον εαυτό του, ότι όντως αυτός ήταν που φόνευσε τον Κανταλούπο μαζι με την ομάδα του.
Η αφήγηση του ήταν η εξής:
Εγώ με δαύτον [Κανταλούπο] δεν τα πηγαίναμε καλά από την αρχή που ήρθε στο Μαχαιράδο. Αυτός έφτασε σε σημείο να χαστουκίσει την θεία σου την Αθηνά [αδελφή του πατέρα μου]. Όταν λοιπόν πήραμε την απόφαση με την ομάδα μου να τον σκοτώσουμε, δυο με τρεις νύχτες πιο πριν πήγα, έκρυψα δυο παλιοντούφεκα που είχαμε στην ράχη στην τοποθεσία Κανταλούπο.
Το που και πότε δεν το ήξερε κανείς άλλος από την ομάδα μιας και εγώ ήμουν ο αρχηγός της. Επειδή ήμουν και άριστος σκοπευτής, εγώ θα ανελάμβανα τον Κανταλούπο, ο οποίος εκείνο το βράδυ είχε πάει στον Κοιλιωμένο για πλιάτσικο, γλέντι και φαΐ.
Στην επιστροφή τους περιμέναμε και έγινε ότι έγινε. Το κακό είναι ότι το ντουφέκι μου έκανε τσάκα αλλά ένα σκάι τον πέτυχε στην αρτηρία της καρδιάς. Εκεί σκοτώσαμε άλλους δυο καραμπινιέρους. Οι υπόλοιποι τον πήρανε και φύγανε, το ίδιο κάναμε και εμείς και φύγαμε κατά το Μουζάκι.
Την άλλη μέρα μάθαμε ότι ο Κανταλούπο πέθανε και η χαρά μας ήταν μεγάλη. Είπα τότε στην θεία σου ‘’Ωρή αυτός ο νέος δεν θα σε ξαναγγίξει’’.
Επίσης μια ιστορία λέει ότι πηγαίνοντας τον Κανταλούπο οι ιταλοί χωροφύλακες στη χώρα για το νοσοκομείο, εκεί που σήμερα είναι η ταβέρνα “Θράκα” ήταν το μαγαζί του “Βαρβάτου” που είχε και πηγάδι.
Εκεί λένε ότι σταμάτησε το αυτοκίνητο με τον χτυπημένο Κανταλούπο. Βλέποντας ο Βαρβάτος τον χτυπημένο αξιωματικό, του έφερε νερό να πιει και αυτό ήταν η …χαριστική βολή για τον καραμπινιέρο”.
Αυτά ήταν τα λεγόμενα του πατέρα μου όσον αφορά τον Κανταλούπο.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την εφημερίδα ‘’Ερμής’’ για την φιλοξενία τέτοιων ιστορικών γεγονότων γιατί πιστεύω ότι πέραν από την γενική ιστορία της Ελλάδος, οι κατά τόπους ιστορικές αφηγήσεις, βοηθάνε στο να μείνει ο τόπος αυτός ζωντανός και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Ελπίζω να κάλυψα τον κ. Διονύσιο Πομόνη.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Παναγιώτης Αντ. Κακολύρης Μανουράς
Ο ΗΡΩΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΝΟΥΡΑΣ,ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ,ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΕΚΜΗΣΤΕΡΕΥΤΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΜΠΟ ,ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ,ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΑΛΛΑ,ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ.ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ 15 ΧΡΟΝΩΝ ΜΑΘΗΤΗΣ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ,ΑΡΓΗΓΟΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ.ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΊΣΤΑΣΗΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΙΤΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΑΡΑΝΤΕΣ.ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΉΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!!!