Η ανακοίνωση στις τοπικές εφημερίδες για την εκδήλωση “Το ταξίδι της Ολυμπιακής Φλόγας από τη Ζάκυνθο στο Παρίσι”, όπου θα διεξαχθούν οι Αγώνες της 33ης Ολυμπιάδας (6 Ιουλίου έως 11 Αυγούστου 2024), με χαροποίησε αφάνταστα και με ώθησε στο να αποφασίσω να την παρακολουθήσω την Κυριακή 2 Ιουνίου στις 11 π.μ στον γεμάτο συμβολισμό χώρο του Λόφου του Στράνη.
Ένας λόγος που συνέτεινε σ΄αυτή μου την απόφαση ήταν το γεγονός ότι τη σύλληψη της ιδέας και τη διοργάνωση όλης της εκδήλωσης θα πραγματοποιούσε το 3ο Δημοτικό Σχολείο Ζακύνθου (Άμμου), δηλαδή το σχολείο του οποίου και εγώ είχα υπάρξει μαθήτρια και από το οποίο είχα αποφοιτήσει.
Λειτούργησα πρωτίστως συναισθηματικά, με μπροστάρη το θυμικό μου, που ξύπνησε χιλιάδες αναμνήσεις της μαθητικής μου ζωής. Δευτερευόντως, το λογιστικό, ο αφέντης νους, κινητοποίησε τη σκέψη πως τέτοια δρώμενα από μαθητές με τη συμβολή δασκάλων και γονέων είναι μια ανάσα αναζωογονητική μέσα στην αποπνικτική και ασφυκτική ρουτίνα της ζωής μας με τα χιλιάδες προβλήματα, τη βία και εγκληματικότητα, τη νεανική παραβατικότητα, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ ), τους πολέμους στη γειτονιά μας και, γενικά, τους κινδύνους που ελλοχεύουν και ποικιλοτρόπως μας απειλούν.
Και, βεβαίως, η απόφασή μου να παρακολουθήσω τα συγκεκριμένα δρώμενα δικαιώθηκε απόλυτα από την υπέροχη οπτικοακουστική παράσταση που κατέπληξε όσους παρευρέθηκαν, και που υλοποίησαν οι μαθητές του γαλλόφωνου τμήματος της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου (Άμμου).
Την έμπνευση για το όλο εγχείρημα είχε η εκπαιδευτικός γαλλικής γλώσσας κ. Τζίνα Παττακού, η οποία είχε γράψει και το σενάριο για όλες τις αναπαραστάσεις, από την Αφή της Φλόγας, την παράδοσή της στο Καλλιμάρμαρο και τελικά την άφιξή της στο Παρίσι.
Ας σημειωθεί ότι το σενάριο η κ. Παττακού το είχε προσαρμόσει στις δυνατότητες και ικανότητες καθενός παιδιού. Γι΄αυτό και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό.
Βεβαίως, για να πετύχει η όλη προσπάθεια, η κ. Παττακού είχε τη συνεπικουρία των συναδέλφων της Γιώργου Σιδηρά (Φυσικής Αγωγής), Χρήστου Αρφάνη (εικαστικού) και του
Μιχάλη Τσαούση (μουσικού). Παράλληλα, ουσιαστική ήταν και η οικονομική συνεισφορά των γονέων για τις υπέροχες στολές των συμμετεχόντων μαθητών, όπως και η συμβολή μητέρας
χορογράφου στη διδασκαλία της χορευτικής κίνησης των Ιερειών.
Την υποστήριξή τους εκδήλωσαν ο Δήμαρχος Ζακύνθου, κ. Στασινόπουλος, εξ Ολυμπίας ορμώμενος, ο Περιφερειακός Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Αγγελόπουλος, η Διεύθυνση Πρωτ/θμιας Εκπαίδευσης Ζακύνθου, η Διευθύντρια του 3ου Δημοτικού Σχολείου κ. Αντιγόνη Ρούσσου, καθώς και η υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων κ. Άντα Κατσαΐτου.
Εκπαιδευτικοί και μαθητές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Όπως ανέφερε η κ. Τζίνα Παττακού, <”Χρειάστηκε υπομονή, συνεργατικότητα, αντοχή. Υπήρξαν στιγμές που παιδιά και συντονιστές ένιωσαν κούραση, άρχισαν να δυσανασχετούν λόγω της επανάληψης κατά τη διάρκεια των προβών. Δεν υπήρχαν ώρες για ολοκληρωμένες πρόβες, πράγμα που μας έκανε να σκεφτούμε να λιποτακτήσουμε, παιδιά και δάσκαλοι. Όμως, τα ιδεώδη του Ολυμπισμού μας ενέπνευσαν…
Τα παιδιά που υποδύονταν τους λαμπαδηδρόμους διέδιδαν στο κοινό τα Ολυμπιακά Συνθήματα, καθώς η φλόγα μεταφερόταν από χέρι σε χέρι, από μαθητή σε μαθητή, ελληνικά και γαλλικά: ΦΙΛΙΑ- ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ – ΑΝΤΟΧΗ – ΕΠΙΜΟΝΗ – ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ AMITIE – FRATERNITE – ENDURANCE – PERSISTANCE – MONDE UNI
Τα παραπάνω συνθήματα ενστερνίστηκαν οι μαθητές, μόνιασαν, άντεξαν, επέμειναν, τους ένωσε η φλόγα της πραγματικής φιλίας. Ένιωσαν περηφάνεια για το αποτέλεσμα. Οι παραπάνω αξίες τους έγιναν βίωμα. Ο σκοπός επιτεύχθηκε”. Και, ακριβώς, με τα τρία περιστέρια που άφησαν τα παιδιά να πετάξουν, έστειλαν το μήνυμα της ειρηνικής συμβίωσης των λαών και της ελπίδας για μια καθολική καλλιέργεια των παιδιών, όπως χαρακτηριστικά μου ανέφερε η κ. Τζίνα Παττακού.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ακολουθήθηκε κατά γράμμα όλη η τελετουργία της Αφής της Φλόγας, όπως ακριβώς γίνεται στην Αρχαία Ολυμπία, με την αποστροφή της Πρωθιέρειας προς τον Απόλλωνα, την παράδοση της αναμμένης δάδας στον πρώτο και, στη συνέχεια, σε άλλους λαμπαδηδρόμους.
Ακούστηκαν οι εθνικοί ύμνοι Ελλάδας και Γαλλίας, ο Ολυμπιακός Ύμνος, καθώς και διάλογοι των μαθητών στα Ελληνικά και στα Γαλλικά. Ακολούθως, η Φλόγα αφίχθη στο Καλλιμάρμαρο και παραδόθηκε στον Πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (Ε.Ο.Ε.) και κατόπιν στον Πρόεδρο της Δ.Ο.Ε. Από κει ξεκίνησε και η πορεία της για την άφιξή της στο Παρίσι.
Την τελετουργία λάμπρυνε με την παρουσία του, προσκεκλημένος, ο μουσικοσυνθέτης Γιάννης Ψειμάδας, ο οποίος με αρχαία λύρα έπαιξε μουσικά κομμάτια που είχε συνθέσει για την τελετή Αφής της Φλόγας σε προγενέστερους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πραγματική ανάταση ψυχής… κάτω από τον ίσκιο των αιωνόβιων ελαιόδεντρων και την αόρατη παρουσία του Εθνικού μας Ποιητή.
Οι μαθητές, έχοντας ζήσει από κοντά τις πρόβες της Αφής της Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία τον περασμένο Απρίλιο, πειθαρχημένα ανταποκρίθηκαν με αρτιότητα σε αυτή τη μυσταγωγία, της οποίας είχαν καθοδηγηθεί από τους δασκάλους τους να γίνουν πρωταγωνιστές. Ειλικρινά δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια την ψυχική ευφορία και συγκίνηση που ένιωσα, όπως, εικάζω, και όλοι οι παρευρισκόμενοι.
Όλοι, ανεξαιρέτως, χειροκροτούσαν με την καρδιά τους τα νεαρά βλαστάρια, αυτά που στο μέλλον θα πάρουν στα χέρια τους τη σκυτάλη για την τύχη της πατρίδας μας. Είναι, πράγματι, άξιοι συγχαρητηρίων τόσο οι μαθητές για την άψογη εμφάνιση και εκτέλεση της τελετουργίας όσο και οι άξιοι δάσκαλοί τους, που με αυταπάρνηση και πολλή δουλειά τους δίδαξαν την αξία του << ωραίου, του μεγάλου και τ΄ αληθινού >>.
Επειδή τον τελευταίο καιρό ακούγονται πολλά αρνητικά σχόλια για τα σχολεία στη Ζάκυνθο, για περιπτώσεις νεανικής παραβατικότητας, διακίνησης ναρκωτικών και γενικά γεγονότων που δεν περιποιούν τιμή, τέτοιες φωτεινές εξαιρέσεις πρέπει να τις εξάρουμε και να τις προβάλλουμε ως πρότυπα προς μίμηση.
Η παραπάνω εκδήλωση από το γαλλόφωνο τμήμα της Ε΄και ΣΤ΄τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζακύνθου ( Άμμου), όπως και η παραγωγή ταινίας μικρού μήκους (ντοκιμαντέρ) του 1ου Δημοτικού Σχολείου (Καραμπινείου) με τίτλο << Η Ζάκυνθος τροφός της Φιλικής Εταιρείας >> είναι βάλσαμο παρηγορητικό ότι δεν έχουν θυσιαστεί όλα στο βωμό του μιντιακού και τουριστικού Μαμωνά, ότι οι περισσότεροι, θέλω να πιστεύω, εκπαιδευτικοί μας γνωρίζουν πως ο ρόλος τους δεν είναι να γεμίζουν μόνο με γνώσεις τα κεφάλια των παιδιών, ότι πρέπει να συμβάλλουν με διάφορους τρόπους στην επίτευξη αυτοβουλίας τους, κοινωνικότητας, συμμετοχής, συνεργατικότητας, απόκτησης από αυτά εσωτερικής ελευθερίας, πραγμάτωσης, τελικά, της Ανώτερης Φύσης του Ανθρώπου.
“Το παιδί”, έγραφε ο Μίλτος Κουντουράς (Παιδαγωγός και εισηγητής των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στο ελληνικό σχολείο την περίοδο 1929 – 1932 ) “είναι ένας ευμάλαχος και ρευστός στη γένεσή του κοινωνικός χαρακτήρας και χρειάζεται λεπτεπίλεπτη και έντονη και ένθεη προσοχή καλλιτέχνη, μη τυχόν αποπετρωθεί σε ακαλαίσθητο και αισχρό βαναυσούργημα!
Δάσκαλε!… Τίναξε από πάνω σου τον παλιό άνθρωπο και κάνε το σχολείο σου ν΄ανατριχιάσει από τη ζωντανή πνοή της Ομορφιάς, της Αλήθειας και της Αγάπης! Αν βαλθείς με ενθουσιασμό και με πίστη να εργαστείς για την προαγωγή και την ανάταση της Ζωής που σου εμπιστεύονται, να είσαι βέβαιος, θα σε σεβαστεί αυτή η Ζωή στο τέλος και θα κλίνει μπροστά σου!”.
Αυτό ελπίζω ότι , μετά πολλά χρόνια , θα κάνουν και οι μαθητές του γαλλόφωνου τμήματος του 3ου Δημοτικού Σχολείου του Άμμου, του σχολείου μου, όταν θα συναντούν την κ. Τζίνα Παττακού και τους άλλους φωτισμένους δασκάλους τους, αυτούς που τους μεταλαμπάδευσαν αξίες και ιδανικά και τους έδωσαν φτερά για να πετάξουν μόνοι τους πια ως αυτόφωτες και όχι ετερόφωτες υπάρξεις.
Ζάκυνθος, 06.06. 2024
Αντωνία Χαρτά – Μάργαρη