Ημέρα εκλογών η σημερινή Κυριακή στην πατρίδα μας, θα ήταν σύμφωνα με τον προγραμματισμό του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, αν στις 28 Φεβρουαρίου δεν προέκυπτε το φοβερό δυστύχημα με τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.
Η εξέλιξη αυτή, ήταν το μόνο που δεν είχαν προβλέψει τόσο η συμπολίτευση όσο και η αντιπολίτευση. ΄Ισως διότι ποτέ δεν πίστεψαν πόσο άρρωστο και στρεβλά διαχειριζόμενο είναι το βαθύ ελληνικό κράτος και πόσο ανώδυνες για την λειτουργία του υπήρξαν οι πάσης φύσεως κυβερνητικές παρεμβάσεις των τελευταίων ετών.
Αποτιμώντας την εξέλιξη αυτή αντιλαμβάνεται κανείς ότι, έστω και κατόπιν εορτής, είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν στη χώρα μας για να αποκτήσουν οι δημόσιες υπηρεσίες και ιδιαίτερα οι δημόσιοι οργανισμοί, χαρακτηριστικά σοβαρά συγκροτημένης, αξιόπιστης και καταρτισμένης λειτουργίας.
Για να συμβούν όμως όλα αυτά που τα έχουν επισημάνει αλλά ουδέποτε εφαρμόσει, πολιτικοί αρχηγοί και πρωθυπουργοί κατά το παρελθόν, χρειάζονται τομές και ρήξεις με κατεστημένα ιδιοτελή συμφέροντα που επιβιώνουν σε βάρος του δημόσιου προϋπολογισμού και της δημόσιας ασφάλειας, όπως αποδείχτηκε.
Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο κανένα κόμμα προεκλογικά δεν είπε αυτά που καθημερινά σχεδόν όλοι μας παραδεχόμαστε και ομολογούμε. Προέχει το στενό εκλογικό συμφέρον σύμφωνα με το οποίο τα κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί, αυτή την περίοδο, πρέπει να είναι αρεστοί προς πάσα κατεύθυνση και ως εκ τούτου, όπως και κατά το παρελθόν συνέβη, οι αυτονόητες πικρές αλήθειες παραμερίστηκαν και βγήκαν από την πολιτική ατζέντα. Ισως διότι, όπως έχουν συμβουλέψει οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, δημοσκόποι κλπ., όσο πικρή κι επώδυνη κι αν ήταν η τραγωδία των Τεμπών, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της αμνησίας των πολιτών και ποτέ υπέρ της μνήμης τέτοιων γεγονότων.
Σήμερα λοιπόν Κυριακή δεν θα πάμε να ψηφίσουμε αλλά θα πάμε 42 ημέρες αργότερα. Ευχής έργο θα ήταν να πηγαίναμε μόνο στις 21 Μαΐου και όχι ξανά σε 40 ημέρες αργότερα. Εκλογές “εν τω μέσω του θέρους”, σε μια Ελλάδα που “τα δίνει όλα” για τα εισοδήματα του τουρισμού θα είναι μια κουραστική υπόθεση για όλους.
Όμως εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε και να παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχει μια κρατούσα πολιτική άποψη στο εκλογικό σώμα αλλά ότι ο ελληνικός λαός, όπως εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις, έχει ασπασθεί πολλές και διαφορετικές πολιτικές απόψεις που καθιστούν, σύμφωνα με τα ευρήματα τους, δύσκολη υπόθεση την δημιουργία βιώσιμης ή αυτοδύναμης κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Και ως εκ τούτου όχι μία αλλά δύο και τρεις φορές ενδέχεται να πάμε σε εκλογές σύμφωνα με το σύνταγμα, εάν δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας.
Πολλά είναι τα διλήμματα για τον ελληνικό λαό σε αυτές τις εκλογές. Δεν είναι όμως τόσο ισχυρά όσο αυτά που υπήρχαν στις εθνικές εκλογές του 2019. Τότε το πραγματικό δίλλημα ήταν να επιλέξει ο λαός μεταξύ μια κυβέρνησης που αποθέωνε και υπεραμυνόταν όλων των αδυναμιών του δημόσιου τομέα και ενός πολιτικού αρχηγού που πρέσβευε την απελευθέρωση των δυνάμεων της αγοράς για ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη και ασφαλή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό.
Σήμερα όμως κρίνονται και πολλά αλλά ζητήματα. Πόσα από αυτά που έγιναν από την κυβέρνηση, ανταποκρίνονται σε εκείνες τις εξαγγελίες και πόσο μυαλό ενδέχεται να “έβαλε” η αξιωματική αντιπολίτευση για να μην μείνει στα αίτια για τα οποία έχασε τις εκλογές του 2019.
Πράγματι το 2023 δεν είναι 2019. Και στην διαμόρφωση των διαθέσεων του εκλογικού σώματος θα βαρύνουν και πολλές άλλες παράμετροι που δεν είχαν ληφθεί υπόψην το 2019. Ο κάθε τόπος βιώνει διαφορετικά την κυβερνητική πολιτική αλλά και τις εξαγγελίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Έχει τις ιδιαιτερότητες του, που καθορίζονται από πολλά άλλα ζητήματα τοπικής κυβερνητικής λειτουργίας και κρίνει παράλληλα και τα πρόσωπα που εκπροσωπούν την κυβέρνηση σε τοπικό επίπεδο και τις επιδόσεις τους στη δημόσια ζωή.
Προς το παρόν είναι νωρίς να προβλέψουμε τι ακριβώς θα γίνει στις 21 Μαΐου αλλά οι περισσότεροι θα ευχόμαστε οι κακές στιγμές αυτής της προεκλογικής περιόδου να δώσουν τη θέση τους σε γόνιμο διάλογο και συνεργασία που θα επιτρέψουν η μεν δημοκρατία να ενισχυθεί, τα δε κόμματα να βγουν σοφότερα και ικανότερα να διαχειριστούν τις δημόσιες υποθέσεις. Κι αν είναι η χώρα να πάει σε κυβέρνηση συνεργασίας, αυτό να γίνει δίχως εκπτώσεις και επιζήμιους συμβιβασμούς για την λειτουργία του κράτους, της άμυνας, της εσωτερικής ασφάλειας και των θεσμών.
‘Ισως να είναι η πρώτη φορά στην κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας που τα κόμματα, μεγάλα και μικρά, “ελέω απλής αναλογικής”, θα κληθούν να δώσουν εξετάσεις στο λαό ,ως προς την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των συνταγματικών κανόνων.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΥΝΕΤΟΣ