Σήμερα οδηγείται στην τελευταία της κατοικία η πρόεδρος ενός πάλαι ποτέ μεγάλου κόμματος που κυβέρνησε για δεκαετίες τη χώρα μας και η έκδηλη συγκίνηση, στα συναισθήματα του λαού μας, σχετίζεται με την σταθερότητα και την συνέπεια με την οποία υπηρέτησε τον πολιτικό της χώρο.

Εκτός από τις σκληρές προσωπικές της μάχες σε δύσκολα μέτωπα, εκείνο για το οποίο κρίθηκε και τιμήθηκε στη συνείδηση του λαού είναι η συνεχής και αδιάλειπτη παρουσία της στον πολιτικό φορέα που γνώρισε από μικρή και τον κράτησε στην ψυχή της μέχρι τέλος.

Επειδή ήταν πολλοί αυτοί που μήδισαν και στα δύσκολα ξέχασαν το χώρο που τους προσέφερε πολλά, οφείλουμε να ξεχωρίσουμε αυτές τις συμπεριφορές και να τις επαινέσουμε γιατί αυτό επιβάλλει η ηθική στην πολιτική και εν γένει στη ζωή.

Σταθερή στην ιδεολογία της και πιστή στο χώρο που γαλουχήθηκε και μεγάλωσε, δεν επέτρεψε στον εαυτό της πονηρά χαμόγελα ένθεν και ένθεν, δεν άφησε χαραμάδα για να περάσουν πονηρές σκέψεις κι αυτό αναγνωρίζεται από φίλους και εχθρούς…

Έχουμε ζήσει τόσα πολλά στα χρόνια από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν, έχουμε νοιώσει συχνά απογοήτευση από πολιτικούς που βλέπουν μόνο το δικό τους μέλλον και την αναρρίχησή τους σε θέσεις εξουσίας, για την οποία μπορούν με ευλυγισία να προδώσουν τον πολιτικό τους χώρο. Αν είναι κάτι για το οποίο η Φώφη περνά λεβέντικα στην αιωνιότητα είναι η σταθερή πίστη της και η αταλάντευτη θέση της στον πολιτικό φορέα που έμεινε σταθερή για όλες τις δεκαετίες της ζωής της. Μέχρι το τέλος!