Αναζητώντας τη ρίζα του κακού στην υπόθεση των υπέρογκων χρεών της ΔΕΥΑΖ, αρχικά στη ΔΕΗ και στη συνέχεια σε άλλους παρόχους ηλεκτρικού ρεύματος, δεν μπορούμε να μην μνημονεύσουμε πολιτικές (όχι πολιτικούς, μέρες που είναι…) οι οποίες ασκήθηκαν επί μακρόν και ήταν πολύ κοντά στη λογική του ρουσφετιού και όχι μόνο….

Βεβαίως σήμερα είναι ο εν ενεργεία Δήμαρχος και  Πρόεδρος της ΔΕΥΑΖ ο οποίος πρέπει «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» και οφείλει να το πράξει με σοβαρότητα ανάλογη του προβλήματος που καλείται να αντιμετωπίσει.

Όμως δεν είναι δυνατόν να μην αναφέρουμε πως εδώ και πολλά χρόνια οι Ζακυνθινοί  ζούνε το ίδιο έργο σ’ επανάληψη και έχουν κουραστεί να βλέπουν αυτό το κακόγουστο σήριαλ που τα επεισόδια επαναλαμβάνονται μονότονα. Θα ήταν μεγάλη έκπληξη κάποια φορά να μάθουν ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς και ότι η επιχείρηση κατάφερε να ξεχρεωθεί…

Αλήθεια πως γίνεται να υπάρχουν εισπράξεις από την πλειοψηφία των δημοτών που πληρώνουν και η ΔΕΥΑΖ να είναι συνεχώς χρεωμένη; Μήπως υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας   και πρέπει να το εξαλείψουμε; Υποθέτουμε πως γίνεται αντιληπτό για ποιόν χτυπά η καμπάνα … ή καλύτερα για ποιούς χτυπούν οι καμπάνες, καθώς όλοι ποιούν την νήσσαν!