Αυτά που έγιναν το τελευταίο διάστημα μετά και την πρόσφατη κινητοποίηση της «Επιτροπής Αγώνα Ορεινών» σηκώνουν μεγάλη συζήτηση και προβληματισμό και την μελλοντική πορεία μας και δεν είναι απλά και μόνο απάντηση στο ερώτημα αν θέλουμε ή όχι τις επενδύσεις, με αφορμή την αγοραπωλησία την έκτασης των 15 χιλιάδων στρεμμάτων από εταιρεία συμφερόντων του Εμίρη του Κατάρ.
Με μια υπεραπλουστευμένη φράση θα απαντούσαμε ότι ΝΑΙ θέλουμε επενδύσεις της ψυχής και του πνεύματος, μόνο που αυτές βρίσκονται μακριά από το χρήμα. Αυτό που προσκυνούν όλοι φορώντας μανδύα προβάτου και ας καμώνονται ότι ενδιαφέρονται περί άλλων.
Ερχόμαστε λοιπόν τώρα επί της ουσίας για να ξεσκεπάσουμε πτυχές που πρέπει να πέσει άπλετο φως.
Η πρώτη πτυχή αφορά τις ιδιοκτησίες των κατοίκων που πρέπει να προστατευτούν πάση θυσία, αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε κράτος δικαίου και κράτος σύγχρονο, ευρωπαϊκό. Παράλληλη πτυχή είναι αυτή που αφορά το συμβόλαιο που έγινε, καθώς εδώ εμπλέκονται υπηρεσίες του ελληνικού δημοσίου και δημόσιοι λειτουργοί που θεωρητικά θα πρέπει να τιμούν τον όρκο τους. Η δικαιοσύνη θα πρέπει να είναι αμφίπλευρη καθώς αφενός υπάρχει το δίκαιο για τις ιδιοκτησίες των κατοίκων αλλά αφετέρου θα πρέπει να εξεταστεί και η νομιμότητα στην περίπτωση των αγοραστών γιατί έδωσαν τα ωραία τους χρήματα για κάτι χειροπιαστό.
Η δεύτερη πτυχή αφορά τη δυναμική και τις δυνατότητες που έχει το μικρό νησί μας για πάσης φύσεως επενδύσεις και εν προκειμένω, αν αληθεύουν οι φήμες, για επενδύσεις στο χώρο του τουρισμού.
Τα τελευταία χρόνια είδαμε τις υποδομές της Ζακύνθου να μην αντέχουν τους επισκέπτες που υποδεχόμαστε το καλοκαίρι και σε ένα οργανωμένο κράτος αυτά είναι απαράδεκτα και ανεπίτρεπτα. Η ζωή των μονίμων κατοίκων θα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς παρατράγουδα και χωρίς να ασθμαίνουν για πέντε ολόκληρους μήνες το χρόνο επειδή μας κατακλύζουν χιλιάδες επισκέπτες. Έχει ζητηθεί μια εργασία-μελέτη για τη φέρουσα ικανότητα αλλά έχει μείνει σε επίπεδο αιτήματος….
Η τρίτη πτυχή αφορά το ρόλο της Δικαιοσύνης που είναι ο υπέρτατος θεσμός στον οποίο μπορούν όλοι οι πολίτες να προσφύγουν για να βρουν το δίκιο τους. Τώρα λοιπόν καλείται η Δικαιοσύνη «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να λειτουργήσει ως τυφλή και να βγάλει απόφαση βάζοντας στη ζυγαριά τα δεδομένα και όχι τα θέλω των ισχυρών.
Από τη σημερινή μας αναφορά δεν μπορεί να ξεφύγει σχολιασμού ο τρόπος με τον οποίο μίλησε μετά το συλλαλητήριο της Τετάρτης ο αρμόδιος υπουργός κ. Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος οφείλει να σέβεται σε υπέρτατο βαθμό το λαό και να αποφεύγει φράσεις του τύπου «μη σώσει και θέλετε την επένδυση».
Τέλος, θα βάλουμε μία ακόμα πινελιά στο χρωστήρα του λόγου για να δηλώσουμε πως δεν αρκεί να εκφράζουμε θετική άποψη για τις οικονομικές επενδύσεις, γιατί με πικρία διαπιστώνουμε πως στη Ζάκυνθο του 21ου αιώνα αγνοήσαμε τις επενδύσεις της γνώσης, του πνεύματος και του πολιτισμού. Δηλαδή αυτές που θα λειάνουν και θα εξευγενίσουν τον άνθρωπο που κατοικεί στο νησί μας και θα τον οδηγήσουν σε κινητοποιήσεις καλύτερες από αυτή που έλαβε χώρα το απόγευμα της 5ης-2-2020.