Για του Φώσκολου το Σπίτι

μάχες έδωσε ο Νίκος,

ο αξέχαστος Λαλώτης,

μνήμης και φιλίας κρίκος.

Άξιο συνεργάτη είχε

αρχιτέκτονα σπουδαίο,

τον Διονύσιο τον Ζήβα,

πατριώτη αγνό, γενναίο.

Αφιλόκερδοι κ’ οι δύο,

έδωσαν ό,τι μπορούσαν

και μαζί σε κάθε βήμα

πολλοί φίλοι βοηθούσαν.

Τώρα υψώνεται το Σπίτι

καθαρό, λιτό, στολίδι,

που στον ποιητή σε φέρνει

μ’ Όνειρου-Πολιτισμού ταξίδι.

Με τις όποιες δυσκολίες

λειτουργεί, με φήμης Χάρη,

και πολλοί το χαιρετίζουν

με Τιμή και με καμάρι.

Ο αγώνας δεν τελειώνει,

με το μέτωπο ανοιχτό,

πλην των Λακεδαιμονίων,

που τους θρέφει το κενό.

Με της πάλης μονομάχο,

έμπειρο και ικανό,

αφοπλίζεις τις παγίδες

και οπλίζεις τον σφυγμό.

Το Φωσκολιανό μας Σπίτι

σ’ όλους μας, για φως, ανήκει

κι όσο το κακό ξορκίζει

της πορείας είναι Νίκη.

Υ.Γ.

Τους ορίζοντες δεν κλείνουν,

όσοι την αλήθεια κρίνουν ‒

τα φτερά σ’ όλους αφήνουν

κι ό,τι αξίζει δεν το σβήνουν.

Διονύσης Σέρρας

1-2.7.2025