Η δημοσιογραφική μας ομάδα τόλμησε το πρωί της Δευτέρας, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, μια εξωτερική απόδραση από τα γραφεία της εφημερίδας μας προκειμένου να διαπιστωθούν “ιδίοις όμμασι’ τα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στο νησί μας μέσα από το συνδυασμό της έμπειρης αλλά και της νεότερης δημοσιογραφικής ματιάς.
Ειδικότερα η απόδραση είχε ως βασικό προορισμό τον Λαγανά και τον Άγιο Σώστη και στην περίπτωση αυτή κρίθηκε σκόπιμο να αποφύγουμε οποιαδήποτε προσπάθεια δημοσιογραφικού σχολιασμού και να εστιάσουμε απλώς στην αποστασιοποιημένη μεταφορά των όσων είδαμε και ακούσαμε.
Πρώτη στάση μας λοιπόν ήταν το ποτάμι στη γέφυρα του Ξιφίτα που ως σημείο πολύ μας έχει απασχολήσει τελευταία λόγω των λυμάτων που εντοπίστηκαν τις προηγούμενες ημέρες προκαλώντας πραγματικά δυσφορία στους μόνιμους κατοίκους αλλά και στους διερχόμενους. Η κατάσταση στο σημείο ήταν πραγματικά βελτιωμένη συγκριτικά με την προηγούμενη εβδομάδα με τα λύματα να είναι λιγότερα και περιορισμένα σε μια μεριά του ποταμού.
Επόμενη στάση μας ήταν ο Λαγανάς και συγκεκριμένα το ποταμάκι στη Μπούκα για το οποίο το τελευταίο διάστημα επίσης είχαμε δεχτεί παράπονα από τους επιχειρηματίες της περιοχής, τα οποία ανέφεραν ότι έχουν παγιδευτεί πολλά μικρά ψάρια που, επειδή δεν υπάρχει νερό, δεν μπορούν να διαφύγουν, εγκλωβίζονται και βρίσκουν εκεί το θάνατο. Πράγματι εντοπίσαμε μια αντίστοιχη εικόνα σε ένα μόνο σημείο του ποταμιού καθώς το νερό που έχει μείνει είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Υπήρχε μια σχετική μυρωδιά αλλά δεν ήταν υπερβολικά αισθητή.
Τα νερά, στον κόλπο του Λαγανά, ήταν κρυστάλλινα και δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε μια βόλτα στην παραλία. Διαπιστώσαμε αμέσως πως με την νέα νομοθεσία για τις ακτές φέτος η παραλία του Λαγανά διαθέτει λιγότερες ομπρέλες, οι οποίες βέβαια ήταν κατειλημμένες από τους τουρίστες που απολάμβαναν το μπάνιο τους. Υπήρχαν φυσικά και εκείνοι που ασπάζονταν το «κίνημα της πετσέτας».
Στο δρόμο μας συναντήσαμε έναν από τους επιχειρηματίες της περιοχής που διαθέτει μικρά σκάφη προς ενοικίαση και μας μετέφερε τον παλμό του φετινού καλοκαιριού με βάση το δικό του επαγγελματικό μετερίζι. Φαινόταν σχετικά ικανοποιημένος απο την μέχρι τώρα κίνηση της σεζόν, η οποία αφορά κατά κύριο λόγο τουρίστες του εξωτερικού και όχι Έλληνες και μάλιστα δήλωσε ότι προσεχώς ετοιμάζεται να κάνει αυξήσεις στις τιμές του. Αν και ευχαριστημένος απο τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην έλλειψη υποδομών που ταλανίζει το νησί μας.
Λίγα μέτρα πιο κάτω και σε άλλο σημείο της παραλίας του Λαγανά συνομιλήσαμε επίσης με ένα ναυαγοσώστη. Προσληφθείς από εταιρεία με την οποία έχει κάνει σύμβαση ο Δήμος, ο νεαρός μη ζακυνθινός ναυαγοσώστης μας ενημέρωσε ότι μέχρι στιγμής δεν έχει σημειωθεί κάποιο κατεπείγον περιστατικό στην περιοχή που εποπτεύει.
Μπήκαμε στο αμάξι και κατευθυνθήκαμε προς το λιμανάκι του Αγίου Σώστη. Η διαδρομή -σε ώρα αιχμής- μας θύμισε την προσοχή που χρειάζεται να έχουν οι οδηγοί τις ημέρες αυτές στο νησί μας. Τα στενά δρομάκια διπλής κατεύθυνσης με κάθε λογής οχήματα να περνούν δυσκόλεψε ιδιαίτερα την άφιξη στον προορισμό μας. Αφού τελικά καταφέραμε να προσέλθουμε στην περιοχή, μείναμε έκπληκτοι από τον όγκο των σταθμευμένων ενοικιαζομένων αυτοκινήτων και των λεωφορείων. Το ίδιο ισχύει και για τα μικρά ιδιωτικά σκάφη που ελλιμενίζονται στον Άγιο Σώστη.
Χιλιάδες επισκέπτες φαίνεται να βρίσκονται εκεί σε καθημερινή βάση είτε για να πάρουν κάποιο από τα σκάφη και να θαυμάσουν εκ της θαλάσσης τις ομορφιές του νησιού είτε για να επισκεφτούν το ιδιωτικό νησάκι που το αποκαλούν Cameo.
Ο χώρος αυτός αποτέλεσε και την τελευταία μας στάση.
Μπαίνοντας στο νησάκι του Αγίου Σώστη πληρώσαμε το προβλεπόμενο εισιτήριο εισόδου. Το αντίτιμο της εισόδου ήταν μικρό από άποψη κόστους. Αν σκεφτεί κανείς όμως ότι χάρη στην φυσική ομορφιά του εισέρχεται καθημερινά πλήθος κόσμου, ο οποίος περνώντας αρκετές ώρες εκεί καταναλώνει και τα προϊόντα που πωλούνται, τότε συνειδητοποιεί ότι μιλάμε για μια ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση στο πρότυπο της οποίας θα έπρεπε ίσως να λειτουργούν και αλλά πολυδιαφημισμένα και πολυφωτογραφημένα σημεία της Ζακύνθου.
Στο δρόμο της επιστροφής το ερώτημα που προέκυψε ενδόμυχα είναι αν τελικά ο τουρισμός είναι για την Ζάκυνθο πανάκεια ή απειλή.
Το ότι δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε μια ακριβή απάντηση μας κάνει να πιστεύουμε ότι μάλλον για την ώρα είναι και τα δυο. Ίσως όταν η ποσότητα των τουριστών συνάδει με την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουμε στο νησί μας θα μπορέσουμε να δούμε τον τουρισμό περισσότερο ως ευχή και λιγότερο ως κατάρα.