Ξεκινώντας με το θέμα της υδροδότησης της Ζακύνθου το χέρι πηγαίνει σε άλλη κατεύθυνση και οι λέξεις σε οδηγούν στις εγκληματικές πολιτικές που υιοθετήθηκαν και έχουν καταστρέψει τις πηγές του νερού και … τις συνειδήσεις μας.

Όμως οι καταστάσεις μας φέρνουν σήμερα εδώ, ενώπιον προβλημάτων που πρέπει ωμά και απερίφραστα να αντιμετωπίσει η Δημοτική Αρχή κι εμείς να λάβουμε θέση σε όσα συμβαίνουν, να τα παρουσιάσουμε και να τα σχολιάσουμε.

Οι διακοπές υδροδότησης που ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα έπρεπε να έχουν άλλη σειρά και για να μην υπάρχει άδικη μεταχείριση μεταξύ αυτών που πληρώνουν και όσων δεν τακτοποιούν τις υποχρεώσεις τους, η Δημοτική Αρχή και η ΔΕΥΑΖ θα έπρεπε να κάνουν χερικό από τους μεγαλο-οφειλέτες.

Μπορεί να είναι πιο αποδοτικό για την τοπική αυτοδιοίκηση να πάρει τα ρολόγια των μικρο-καταναλωτών που όλοι γνωρίζουμε πως έχουν ανάγκη αυτό το νερό για την καθημερινότητά τους, αλλά ο πολιτικός σκέφτεται πρώτα το λαό του και μετά τα υπόλοιπα.

Η αρχή των περικοπών έπρεπε να γίνει από τους μεγαλο-οφειλέτες που στην τελική μπορούν να πληρώσουν ένα γενναίο ποσό, και όχι από τα μικρά νοικοκυριά που ξέρουμε πόσα δεινά έχουν υποστεί τα χρόνια των μνημονίων.

Σαφώς και η λογική ότι αφήνω απλήρωτο το Δήμο δεν μας βρίσκει σύμφωνους γιατί τα τέλη της ύδρευσης όπως και της καθαριότητας ανήκουν στα ανταποδοτικά.

Ωστόσο υπάρχουν ζητήματα που απαιτείται να μπαίνει σε προτεραιότητα ο κοινωνικός χαρακτήρας και η κοινωνική πολιτική και να ακολουθεί μετά η λογιστική για τις εισπράξεις κλπ.