Ο κορυφαίος σαξοφωνίστας είναι το πρώτο θύμα κορωνοϊού στην παγκόσμια πολιτισμική κοινότητα.
Ο Manu Dibango ο θρυλικός Καμερουνέζος σαξοφωνίστας της afro-jazz μουσικής πέθανε στην Γαλλία στα 86 του χρόνια προσβεβλημένος από τον κορωνοϊό, όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός του Τιερί Ντουρεπέρ.
«Πέθανε τα ξημερώματα σε ξενοδοχείο της περιοχής του Παρισιού» ανέφερε χαρακτηριστικά. Εδώ και μέρες γαλλικά MME είχαν αναφέρει πως ο μουσικός νοσηλευόταν σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο.
Ο Dibango γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1933 στην Ντουάλα του Καμερούν και είχε καταφέρει να αναπτύξει ένα μουσικό στυλ που συνδυάζει τζαζ, funk και παραδοσιακή μουσική του Καμερούν.
Ο πατέρας του, Michel Manfred N’Djoké Dibango, ήταν δημόσιος υπάλληλος και μέλος της εθνότητας των Yabassi. Η μητέρα του όμως ήταν της εθνότητας των Duala, σχεδιάστρια μόδας, με τη δική της μικρή επιχείρηση.
Δεν είχε αδέρφια και στην αυτοβιογραφία του «Τρία κιλά Καφές» είχε αναφέρει ότι «ποτέ δεν κατάφερε να ταυτιστεί πλήρως με κανέναν από τους γονείς του».
Ο θείος του Dibango ήταν ο ηγέτης της οικογένειάς του. Μετά το θάνατό του, ο πατέρας του Dibango αρνήθηκε να αναλάβει, καθώς ποτέ δεν εφάρμοσε πλήρως το γιο του στα έθιμα του Yabassi. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας του, ο Dibango ξέχασε αργά αργά τη γλώσσα Yabassi ενώ μιλούσε εκείνη της μητρικής του καταγωγής, Duala. Ωστόσο, η οικογένειά του ζούσε στην περιοχή Yabassi στο ομώνυμο οροπέδιο, κοντά στον ποταμό Wouri στην κεντρική Douala.
Το 1941, αφού ολοκλήρωσε τη σχολική του εκπαίδευση στο χωριό του έγινε δεκτός σε αποικιακή σχολή, κοντά στο σπίτι του, όπου έμαθε γαλλικά. Το 1944, ο Γάλλος πρόεδρος Charles de Gaulle μάλιστα είχε επισκεφτεί το σχολείο του στο Καμερούν. Ήταν μέλος των Africa Jazz και συνεργάστηκε με πολλούς άλλους μουσικούς, όπως οι Fania All Stars, Fela Kuti, Herbie Hancock, Bill Laswell, Bernie Worrell, Ladysmith Black Mambazo, King Sunny Adé, Don Cherry, και Sly και Robbie.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο σημείωσε τεράστια επιτυχία με το Big Blow, που κυκλοφόρησε αρχικά το 1976 και ξανά πάλι ως 12άρι το 1978. Το 1998 υπήρξε υποψήφιος για Grammy για το άλμπουμ CubAfrica με την Κουβανέζα καλλιτέχνιδα Eliades Ochoa.
Το τραγούδι του «Soul Makossa» είναι αυτό όμως που τον καθιέρωσε στην παγκόσμια μουσική σκηνή.
Υπηρέτησε ως ο πρώτος πρόεδρος της Cameroon Music Corporation για τα δικαιώματα των καλλιτεχνών ενώ διορίστηκε καλλιτέχνης της UNESCO για την Ειρήνη το 2004.
Τον Αύγουστο του 2009, έκλεισε τη συναυλία στο αναβιώμενο Brecon Jazz Festival. Τον Ιούλιο του 2014, ωστόσο εμφανίστηκε ξανά, στα 80 του πλέον, στην Olympia της Γαλλίας, μία εμφάνιση που μεταδόθηκε από την TV5Monde. Το 2009 υπέβαλε αγωγή όπου ισχυριζόταν ότι το τραγούδι «Dont’ stop the Music» και το «Wanna Be Startin ‘Somethin» χρησιμοποίησαν τους στίχους «Mama-say, mama-sa, ma-ma-ko-ssa» χωρίς την άδειά του.
Σύμφωνα με τον Dibango, ο στίχος ήταν από το δικό του τραγούδι του 1972 «Soul Makossa». Κέρδισε την αγωγή εξωδικαστικά. Ο δικηγόρος του καμερουνέζου σαξοφωνίστα όμως το 2007 έφτασε στα δικαστήρια του Παρισιού ζητώντας 500 χιλ. ευρώ και επιπλέον να μη χρησιμοποιούν οι Sony BMG, EMI και Warner Music τον στίχο μέχρι να επιλυθεί το θέμα.
Ο δικαστής αποφάνθηκε ότι η απαίτηση του Dibango ήταν απαράδεκτη: έναν χρόνο νωρίτερα ένας διαφορετικός δικαστής της περιοχής του Παρισιού είχε απαιτήσει από την Universal Music να συμπεριλάβει το όνομα του Dibango στις σημειώσεις των μελλοντικών γαλλικών κυκλοφοριών του «Do not Stop the Music» της εν λόγω προγενέστερης δικαστικής απόφασης καθώς ο Dibango είχε αποσύρει τη νομική αγωγή, παραιτούμενος από το δικαίωμά του να ζητήσει περαιτέρω αποζημιώσεις.
Στις 8 Σεπτεμβρίου 2015, ο Michaëlle Jean, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Οργάνωσης της Γαλλοφωνίας, τίμησε τον Manu Dibango με τον τίτλο του Ειδικού Αντιπροσώπου της Γαλλοφωνίας των Ολυμπιακών Αγώνων και των Παραολυμπιακών του Ρίο 2016.
Πηγή: www.lifo.gr